Ruhsal bozukluk ve şiddet günümüz toplumunda birbiriyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılı gibi görülmektedir. Bu durum ruhsal bozukluğu olan hastaların ciddi bir şekilde damgalanmasına yol açmakta ve ruh sağlığı çalışanları için de huzursuz bir ortamın oluşmasına katkıda bulunmaktadır. Şiddet ve ruhsal bozukluklar arasındaki ilişki, klinik uygulamalarda önemli ve başa çıkılması gereken bir konudur. Şiddet gösteren hastalar çok farklı özelliklere sahiptirler ve bu özellikler homojen değildir. Şiddetin ortaya çıkmasında çeşitli biyolojik, psikodinamik ve sosyal etmenler etkilidir. Şiddetle ilişkili ruhsal bozukluklar çok geniş bir yelpazedir, ancak en yüksek oranda ilişkili olanlar madde kullanım bozuklukları ve kişilik bozukluklarıdır. Hasta, çevre ve mağdur kaynaklı risk etmenleri mutlaka gözden geçirilmeli ve gerekli önlemler alınmalıdır. Bu tür önleyici girişimlerle şiddetin ortaya çıkma riski en aza indirilebilir. Aslında ruhsal bozukluğu stabil durumda olan pek çok hasta şiddet açısından artmış riske sahip değildir. Ancak alınan tüm önlemlere rağmen şiddet davranışı ortaya çıkmışsa öncelikle zorlayıcı olmayan yöntemler, eğer bunlarla yeterli sonuç alınamıyorsa konumsal, fiziksel veya kimyasal tespit yöntemleri kullanılmalıdır. Bu makalede ruhsal bozukluklardan kaynaklanan şiddet çeşitli yönleri ile ele alınmış ve günlük klinik uygulamalara yönelik bir rehber oluşturmak amaçlanmıştır.

Mental disorder and violence in today’s society seems to be inextricably linked with each other. This situation causes serious stigmatization of patients with mental disorders and may lead to disturbance for mental health professionals. The relationship between violence and mental disorders is an important issue to be dealt with in clinical practice. Violent patients have a wide range of characteristics and these are not homogeneous. A variety of biological, psychodynamic and social factors play a role in the development of violence. Mental disorders associated with violence have a wide range of diversity, however, substance use disorders and personality disorders show the highest relationship. Clinicians should always consider the risk factors originating from the patients, the environment, and the victim and take the necessary precautions. The risk for development of violence can be minimized by preventive measures. In fact, many stabilized patients with mental disorders do not have an increased risk of violence. However, if violent behaviors develop despite all precautions, primarily non-coercive methods should be used, and in case of failure, geographical, physical or chemical restraint methods should be used. This manuscript handles various aspects of violence that is associated with mental disorders, and intends to develop a guideline for daily clinical practice.