Şiddet, kişinin bedensel ve/veya ruhsal bütünlüğüne zarar veren bir davranışın varlığıyla tanımlanır. Temelde bireysel ve grup şiddeti olmak üzere şiddet davranışının ortaya çıkışında rol oynayan etkenler ve şiddetin uygulanış şekli açısından farklı şiddet türleri tanımlanabilir. Ayrıca şiddet tanımı, fiziksel zarar vermeden, sembolik zarar vermeye doğru genişleyen bir evrim geçirmektedir. Sembolik şiddet anlayışında, şiddetin maddi olduğu kadar zihinsel de olduğu vurgulanır. İnsandaki şiddet ve saldırganlık eğilimi sadece içgüdüsel gereksinimlerin engellenmesiyle açıklanamaz. Saldırganlık diğer insanlara zarar vermeye, aşağılamaya, sınırlamaya yönelik eğilimler olarak tanımlanabilir. Saldırganlık eğilimi her zaman şiddete dönüşmeyebilir. Öfke ise, bir duygu veya psikofizyolojik tepki şeklindeki özgül bir saldırganlık türü olarak tanımlanabilir. Şiddetin nedenlerini anlamak ve şiddeti önleyebilmek için öncelikle şiddetin insana özgül bir davranış olduğunu kabullenmek gerekir.

Violence is defined by the presence of damaging behavior to physical and/or psychological integrity of a person. Basically, including individual and group violence; different types of violence can be defined by the factors that play a role in the emergence of violent behavior and the way of applying the violence. Also, the definition of violence has evolved, expanding from physical harm to symbolic harm. In the concept of symbolic violence, it is highlighted that violence is mentally as well as materially. Tendency to violence and aggression in human cannot only be explained by the frustration of instinctual needs. Aggression is the tendency that can be defined by hurting, humuliating, limiting other people. Aggression tendency may not always returns to violence. Anger is an emotion or a specific form of psychophysiological response which is a kind of aggression. Primarily, for understanding the reason of violence and preventing violence, we must accept that the violence is a ‘human’ behavior.