Perinatal dönemde başvuran psikiyatrik hastaların tedavisi birçok faktörün bir arada değerlendirilmesini gerektiren ve klinisyenlerin tercihlerini yaparken zorlandıkları bir dönemdir. Risk faktörlerinin değerlendirilmesi, klinisyenin tedavi protokolleri açısından belirleyici olmaktadır. Anne sütü ile beslenmenin bebekler için mortalite ve morbiditeyi azaltmasının yanında emziren annelere de uzun dönemde olumlu getirileri olmaktadır. Emzirme döneminde ilaç kullanımının gerekliliği ile birlikte bir yandan annenin tedavi edilmesi bir yandan da bebeğin annesütü alırken zarar görme ihtimalinin en aza indirilmesi hedeflenir. Farklı ilaçların anne sütüne geçme oranları bebeğin maruziyet oranlarını belirlediği gibi kullanılan ilacın bebek tarafından metabolize edilebilirliği de önemlidir. Erken doğum sonrası dönemde psikotrop ilaçların bebeğin merkezi sinir sistemine geçiş oranlarına yönelik farklı görüşler vardır. Bebek ne kadar küçük ise doz da o kadar düşük verilmeli, doz artırımına bebek büyüdükçe gidilmelidir. Doz artırımları bebekteki yan etkilerin takibi açısından geniş zamana yayılmalıdır. Anne ile olası yan etkiler hakkında konuşulması ve annenin böyle bir durumda farkındalığının sağlanması istenmeyen sonuçları önlemede faydalıdır. İlacın pik düzeyine ve yarılanma ömrüne dikkat edilerek verilmesi, lüzumlu hallerde anne sütünün ek gıda veya devam formül mamaları ile desteklenmesi maruziyet oranlarını düşürebilir. Psikiyatrik takibin postpartum dönemde sık ve uzun görüşmeler ile yapılması olası etki ve yan etkilerin takibini klinisyen için daha kolay farkedilir hale getirerek olası riskleri en aza indirecektir. Aile ile işbirliği yapılması yüz güldürücü olacaktır.

Treatment of psychiatric patients admitted in the perinatal period requiring the evaluation of a combination of many factors makes the clinician shave difficulties in making choices between them. Evaluation of risk factors, is decisive in terms of treatment protocols. In addition to decreasing the morbidity and mortality for infants, breast-feeding has positive returns in the long term for the mothers. As the necessity to use medicine during breast feeding is faced, mothers are targeted to be treated on one hand while concerning to minimize the possibility of infant damage on the other. Different drugs used for the mother have different excretion rates in the milk beyond the exposure rate are determined by not only that excretion rate but also with the baby’s metabolism. Different opinions are available about the transition rates of psychotropic drugs on the baby’s central nervous system during the early post partum period. As the baby is smaller, the lower dose should be given and dose escalation should go as the baby grows. A widespread in time of dose increasing makes it possible to monitor side effects in infants. Talking about the possible side effects and unintended consequences with the mother provide awareness, useful in preventing such a situation. Paying attention to the peak level, the half-life of the drug given and adding additional food or continue breast feeding with formula foods when necessary, support lower rates of exposure. With frequent post partum psychiatric follow-up sand long duration interviews, it will be noticeably easier for the clinician to minimize the potential risks and get alerted for the adverse effects. To cooperate with the family will be beneficial.