Alzheimer hastalarında depresif belirtiler yaklaşık %50 gibi yüksek bir oranda görülmektedir. Demans hastalarında depresif bozukluklar genç hastalardan bazı farklılıklar gösterir. Depresif belirtiler dalgalanabilir, kendiliğinden düzelebilir. Demansta depresyon günlük yaşam aktivitelerinin ve işlevselliğin bozulmasına, morbidite ve mortalitenin artmasına, bakım verenlerde tükenmeye, hastalarda özkıyıma neden olur. Ayırıcı tanıda tıbbi nedenler, apati, ajitasyon gibi başlıklar dışlanmalıdır. Antidepresan ilaç tedavileri hem kısıtlı etkinlikleri hem de daha fazla yan etki ortaya çıkarmaları nedeniyle demans hastalarında rutin başlanmamalıdır. Depresyonun şiddetli olmadığı olgular, ilaç dışı tedavi yöntemler ile izlenmeli, depresif belirtiler sürer ya da şiddetlenirse SSRI türü antidepresanlar ile tedavi düşünülmelidir.

Depressive symptoms are common in Alzheimer’s disease approximately with a prevalence of 50%. Depressive disorder differs in demented patients than in young population. Fluctuations in symptoms and spontaneous improvement can be seen. Depression causes deterioration in daily living activities, functioning, increasing morbidity and mortality, caregiver burden and suicide. Medical problems, apathy, agitation should be excluded in differential diagnosis. Antidepressant drug treatments should not be prescribed routinely by the reason of their inadequate efficiency and much more adverse effects in demented patients. In patients with not severe depression, nonpharmacologic methods should be implemented first, if symptoms are aggravated or persisted, antidepressant treatment with SSRI should be implemented.