Amaç: Bu çalışmada bir ilçede yeni kurulmuş bir psikiyatri polikliniğinin intiharlar üzerine etkili olup olmadığını saptamak amaçlanmıştır. Yöntem: Bu ilçe hastanesinde Eylül 2009 tarihinden önce psikiyatrist bulunmamaktaydı. Bu tarihte psikiyatri polikliniği açıldı ve hasta kabulune başlandı. Bu çalışmada psikiyatri polikliniği öncesi bir yıl ve psikiyatri polikliniği birinci yılındaki intihar sıklığı ve ilişkili etmenler karşılaştırılmaktadır. Bulgular: Psikiyatri polikliniği öncesindeki bir yılda 115 (%54) ve psikiyatri polikliniği sonrası bir yılda 98 (%46) intihar vakası saptanmıştır ve istatistiksel olarak sınırda önemliliğe sahiptir (p=0.084). Psikiyatri polikliniği öncesi ve sonrası bir yıldaki intiharlar; yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu ve çalışma durumu açısından benzerdi. Psikiyatri polikliniğinin ilk yılında tekrarlayan intihar teşebbüsleri olan ilk intihar teşebbüsleri olanlara göre istatistiksel olarak daha yüksek oranda psikiyatri polikliniğe başvurdular (p= 0.036). İki yıl süresindeki intihar teşebbüsü ardından psikiyatri polikliniğine başvurular toplamda %19.3 (n=41) oranında saptanmıştır. Bunlardan %36’sı sadece bir defa ve %64’ünün de tekrarlayan başvurularda bulunduğu saptandı. Psikiyatri polikliniğine başvuran bu 41 intihar vakasından 4’ünde (%9.8) psikiyatri polikliniğinin ilk yılında tekrarlayan intihar girişimleri olduğu saptanmıştır. Sonuç: Psikiyatri polikliniğinin varlığı intihar girişimlerini önlemede koruyucu bir etmen olabilir. Konunun çok boyutlu doğası gereği intihar girişimlerini önlemede çok disiplinli çalışma ekibi gereklidir.

Objective: We aimed to determine whether having a newly served psychiatric outpatient clinic has a significant effect in a district on has or not effect on suicides. Method: There had never been a psychiatrist in the district hospital before September 2009, at which date the outpatient psychiatry clinic opened and began accepting patients. We compared the frequency of suicides and related factors in the first year before and after opening of psychiatric outpatient clinic. Results: Of all suicides 115 (54%) and 98 (46%) were admitted within the first year before and after the opening of the psychiatry outpatient clinic, respectively which was statistically marginal significant (p=0.084). The age, gender, marital, educational and working status of the suicide attempters were similar before and after opening of psychiatric outpatient clinic. Among the people who attended to outpatient psychiatry clinic after the suicide, the repeated of suicide attempts were significantly higher than the single suicide attempts (p= 0.036). 19.3% (n=41) of all suicide attempts attended to the outpatient psychiatry clinic both two years. 36% of these patients attended only once, while 64% has attended regularly. Of the 41 total suicide attempters who attended the psychiatry outpatient clinic for suicide, 4 (9.8%) have repeated suicide attempt within a year after opening of outpatient psychiatry clinic. Conclusions: The presence of a psychiatry oupatient clinic may a protective factor in terms of suicide attempts. A multidisciplinary study team to prevent suicide attempts is needed, as dictated by the multidimensional nature of the issue.