Amaç: Bu çalışmanın amacı, iki uçlu bozukluk tanılı hastalarda içselleştirilmiş damgalanmayı incelemek, klinik özellikler, yaşam kalitesi ve tedaviye uyum üzerinde bir fark yaratıp yaratmadığını araştırmaktır. Yöntem: Bu çalışmaya, bilgilendirilmiş onam veren 100 iki uçlu bozukluk tanılı hasta ardışık olarak dahil edilmiştir. Ayaktan tedavi merkezimize olağan kontrolleri için gelen iyilik dönemindeki hastalarla tanı görüşmesi Eksen I Bozukluklar için Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I) ile yapılmış, hastalıkla ilgili bilgiler SKIP-TURK ile kaydedilmiştir. Daha sonra hastalardan Ruhsal Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği (RHİDÖ), Duygudurum Dengeleyici Uyum Anketi (DDUA) ve Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği kısa formunu (WHOQOL-Bref) doldurmaları istenmiştir. Bulgular: İki uçlu bozuklukta içselleştirilmiş damgalanma % 46 oranında bulunmuştur. İçselleştirilmiş damgalanması olan hastaların işlevsellik puanları daha düşük, iyilik dönemleri daha kısa, depresif dönem sayıları daha fazladır. İçselleştirilmiş damgalanma, mevsimsel gidiş gösteren ve hızlı döngülü olan hastalar arasında daha sık bulunduğu gibi, her iki özelliğin de içselleştirilmiş damgalanma için yordayıcılığı gösterilmiştir. İçselleştirilmiş damgalanma düşük sosyoekonomik düzeyde, düşük eğitim düzeyinde, kırsalda ve çalışmayan hastalar arasında daha sık olup, bu hastaların daha çok sayıda çocukları bulunmaktadır. RHİDÖ ile WHOQOL-Bref ve DDUA arasında güçlü bağıntılar gösterilmiştir. Sonuç: İçselleştirilmiş damgalanma iki uçlu bozukluğun klinik özellikleri ile etkileşmekte, yaşam kalitesi ve tedavi uyumunda fark yaratmaktadır.

Objective: This study aimed to investigate the impact of the internalized stigmatization on bipolar disorder (BD) patients. Materials and Methods: The study included 100 BD patients that provided written informed consent to participate. Diagnosis of the BD patients that were in remission and receiving outpatient treatment was performed using the Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis I Disorders (SCID-I) and patient data were recorded using SKIP-TURK. In addition, the patients were administered the Internalized Stigma of Mental Illness Scale (ISMI), Mood Stabilizer Compliance Questionnaire (MSQC), and World Health Organization Quality of Life Assessment, abbreviated form (WHOQOL-BREF). Results: Internalized stigmatization was observed in 46% of the BD patients; these patients had higher functionality scores, shorter regression periods, and more depressive episodes than those without internalized stigmatization. Although internalized stigmatization occurred more frequently in seasonal and rapid cycling patients, both attributes were prodrome of internalized stigmatization. Internalized stigmatization was observed more frequently in patients with low socioeconomic status, low level of education, rural residence, lack of work, and more children. There was a strong correlation between ISMI score, and WHOQOL-BREF and MSQC scores. Conclusion: The clinical features of the BD and internalized stigmatization were observed to affect each other. Furthermore, stigmatization affected treatment compliance and quality of life.