Amaç: Kompulsif biriktirme bu hastalıktan muzdarip olan birçok kişinin kabullenemediği bir sağlık problemi olarak önemini korumaktadır. Bu karmaşık fenomeni anlamak ve açıklamak için birçok yöntemden faydalanılmıştır ancak çağdaş görsel yöntemler bunların pek azını oluşturmaktadır. Daha önce yapılan bir çalışmada görsel yöntemlerin kompulsif biriktirmede araştırmada ve bunu müteakip tedavide başarılı olduğu tespit edilmiştir. Bu yüzden ?HOARD? baş harflerinden oluşmuş yapılandırılmış bir ölçeği kullanarak duygusal mesafe koymaya odaklanan ikinci bir çalışma tasarlanmıştır. Bu yazıda söz konusu çalışmanın sonuçları sunulmuştur.
Yöntem: Kompulsif biriktirmesi olan hastaların bulunduğu bir terapi grubunda 11 gönüllü, çalışmaya dahil edilmiştir. Katılımcılardan biriktirme problemlerini en iyi yansıtan fotoğrafları çekmeleri istenmiş ve ?HOARD? ölçeğini kullanarak bu fotoğraflar üzerindeki düşüncelerini nötr bir ortamda ve kendi evlerinde ifade etmeleri istenmiştir.
Bulgular: Kaydedilmiş ve kâğıda aktarılmış olan katılımcıların deneyimleri görüşmeciler tarafından yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla gözden geçirilmiştir. Veriler Framework tekniği ile titiz bir şekilde niteliksel bir analize tabi tutulmuştur.
Sonuç: ?HOARD? ölçeğini kullanma esnasında önemli rol oynadığı düşünülen duygusal mesafe kendini ifade etme eylemlerinde ortaya çıkmıştır. Verilerden 3 önemli tema açığa çıkmıştır: İmgenin hatırlatıcı gücü, takip aracı olarak imgelerin yeri ve biriktirme problemini doğrulayıp onaylamak. Bu yöntemsel yaklaşım kişinin kendini yansıtmasında değerli ifadeler ortaya çıkardığı için faydalıdır.

Objective: Compulsive hoarding remains a significant public health issue, with many sufferers failing to acknowledge the problem. A number of methodological approaches have been utilised to explore and explain this complex phenomenon, though few have made use of contemporary visually inspired approaches. In an earlier study, it was found that visual methods proved beneficial in the research and subsequent treatment of compulsive hoarding, therefore a second study was designed with a specific focus on emotional distancing using the structured ?HOARD? acronym tool. The findings of this study are presented in this paper.
Method: Using a participatory visual action research approach a volunteer sample of 11 participants was recruited from a therapy group for sufferers of compulsive hoarding. Participants were asked to take photographs which best reflected their hoarding problem, and reflect upon these using the ?HOARD? acronym tool whilst in a neutral environment and then again in their own home.
Results: The experiences of participants were captured using semi-structured interviews, which were digitally recorded and later transcribed verbatim. Data were subject to rigorous qualitative analysis inspired by the Framework Technique.
Conclusion: Emotional distancing occurs during these reflective activities, which seems to play an important role when utilising the ?HOARD? acronym tool. Three key themes emerged from the data: The evocative power of the image, Images as monitoring tools and verifying and validating the hoarding problem. This particular methodological approach is beneficial in generating valuable narrative for self-reflection.