Panik bozukluğunun temel belirtilerinin oluşumundan sorumlu olan nörobiyolojik düzeneklerin neler olduğu, birbirileriyle nasıl etkileştikleri ve hastalık gelişimine ve gidişine nasıl etki ettikleri halen açıklığa kavuşmamıştır. Ancak etyopatogenezde güçlü bir genetik etkinin olduğu, bu etkinin çevrenin etkisiyle kendini gösterdiği söylenebilir. Nöral iletiden sorumlu olan serotonin, noradrenalin ve GABA başta olmak üzere nörotransmitter ve nöromodülatör sistemlerindeki çoklu düzensizliklere dair kanıtlar bulunmaktadır. Lokus seroleus, peri aquaduktal gri cevher, amigdala ve prefrontal korteksi içeren “aşırı aktif bir korku ağı” panik bozukluğunun nöral temelini oluşturmaktadır. Beyin görüntüleme bulguları da bu anatomik yapıya işaret etmektedir.

The nature and interaction of neurobiological mechanisms that are responsible for the symptom generation in panic disorder and their effect on the development and course of panic disorder are still unmasked. However, genetic influences and also environmental impacts on this genetic factors play role in ethiopatogenesis. There is evidence that multiple dysregulations exist in neurotransmitter –especially serotonine, noradrenaline and GABA- and neuromodulatory systems participating in neural transmission. “An overactive fear network” involving locus seroleus, periaquaductal gray matter, amygdala and prefrontal cortex constitute the neural basis of panic disorder. Findings of brain imaging also imply this anatomic structure.