Amaç: Elektrokonvulsif tedavi (EKT) özellikle psikotik depresyon gibi bazı psikiyatrik hastalıklarda çok etkili,
yaşlı ve hamileler gibi riskli gruplarda ilaç tedavisinden daha güvenilir bir tedavi yöntemidir. Yan etkileri sınırlı
bir tedavi yöntemi olmasına rağmen, hem toplumda hem de sağlık çalışanları arasında EKT ile ilgili yanlış
inanışlar ve olumsuz tutumlar halen sürmektedir. Ancak yapılan çalışmalar EKT ile ilgili teorik ve pratik eğitim
programlarının olumsuz görüşleri azalttığını ve pozitif tutumları artırdığını göstermektedir.
Yöntem: Bu çalışmada bir grup tıp fakültesi 5. sınıf öğrencisine psikiyatri stajı başlangıcında EKT ile ilgili bilgi,
inanış ve duygusal tepkileri ölçen bir anket uygulanmış, Psikiyatri stajı süresinde standart EKT teorik eğitimi
ve pratik eğitimi verildikten sonra staj bitiminde yeniden aynı anket ile bilgi ve tutumlar değerlendirilmiştir.
Sonuçlar: Eğitim öncesinde bilgi düzeyinin düşük olduğu, bazı olumsuz yargıların yaygın olarak paylaşıldığı
görülürken, eğitim sonrasında EKT hakkındaki bilgi düzeyi önemli ölçüde artmış, olumsuz yargılar ve tutumlarda
pozitif yönde bir değişim olduğu gözlenmiştir.
Tartışma: Geleceğin hekimlerinin EKT ile ilgili bilgilerinin doğru olması, önyargı ve olumsuz inanışlardan
uzak olmaları, meslek hayatlarında EKT ile ilgili doğru danışmanlık vermelerine ve toplumda EKT ile ilgili önyargıları
kırmalarına olanak vererek, ihtiyacı olan bireylerin bu önemli ve etkili tedavi yöntemine ulaşmalarına
yardımcı olacaktır.

Objective: Electroconvulsive Therapy (ECT) is an effective somatic treatment method in psychiatric disorders like psychotic depression, and
a safe method in at-risk groups such as pregnant women and elderly. Although side effects are very limited and life-saving in some serious
conditions, there are still negative attitudes, and commonly-held believes towards it both in the public and also among medical professionals.
But research in this field shows that theoretical and practical training on ECT decreases the negative opinions and increases positive attitudes.
Method: In this study a questionnaire on knowledge, attitudes and emotional reactions about ECT was conducted among 5th [year] students
beginning their psychiatry clerkships. After standard theoretical and practical training about ECT during clerkship, the same questionnaire was
given again to evaluate knowledge and attitudes at the posttraining period. Results: Lack of knowledge and sharing of many negative attitudes
were seen pretraining while a more favorable attitude and an increase in the level of knowledge was reported posttraining.
Discussion: Having a positive attitude towards and high level of knowledge about ECT will enable the future medical doctors inform their
patients accurately about ECT as a treatment option and prevent the wrong believes about this safe and effective treatment alternative being
life-saving in many serious disorders.