Nöropsikiyatri Arşivi; 2011;48(3):195-200
İntihar Girişimi Olan ve Olmayan Gençlerin Başa Çıkma Tutumları ve Aile İşlevselliği Açısından Değerlendirilmesi
T Fidan, H Ceyhun, İ Kırpınar
Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Erzurum
Amaç: İntihar davranışı çocuk ve gencin stresle baş etme tutumlarının etkisiz ve çözüme yönelik olmaması, ailenin çocuk ve gence yeterli sosyal desteği gösterememesi nedeniyle düşünceden kolayca eyleme geçebilmektedir. Bu çalışmada intihar girişimi olan çocuk ve gençlerin kullandığı başa çıkma tutumları ve aile işlevsellikleri araştırılmıştır.
Yöntem: Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniğine, intihar girişimi sonrası başvuran 30 gençle, kontrol grubu olarak 30 sağlıklı genç bu çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya katılanların tümüne Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği (BÇTDÖ), Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Durumluk ve Sürekli Kaygı Envanteri (DSKE-I,II) uygulanmıştır.
Bulgular: Pozitif yeniden yorumlama ve gelişme, zihinsel boş verme, yararlı sosyal destek kullanımı, aktif baş etme, şakaya vurma başa çıkma tutumları intihar girişimi olan ve olmayan gençler arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulunmuştur (p<0.05). Aile işlevselliği ile ilgili problem çözme, iletişim ve genel işlevler ölçek puanları iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulunmuştur (p<0.05).
Sonuç: İntihar girişiminde bulunan gençler özellikle problem çözümüne yönelik olan pozitif yeniden yorumlama ve gelişme, aktif baş etme, şakaya vurma başa çıkma tutumlarını daha az kullanmaktadırlar. Aile içinde iletişim ve problem çözme ile ilgili sorunlar yaşamakta ve genel aile işlevselliklerinde bozukluk bulunmaktadır. İntihar girişiminde bulunan çocuk ve gençlerin, intihara sürükleyen nedenlerin araştırılması hala sorun olan intihar davranışından çocuk ve gençleri korumaya yönelik önlemler geliştirmemize yardımcı olacaktır.
Coping Strategies and Family Functionality in Youths with or Without Suicide Attempts
Objectives: Youths? ineffective strategies for coping with stress, which are not geared towards generating solutions, and lack of familial social support may easily lead to suicide attempts. In this study, the coping strategies employed by suicidal youths and the functionality of the family are investigated.
Method: Coping Strategies Inventory (COPE), the Family Assessment Device (FAD), the State-Trait Anxiety Inventory (STAI-1, STAI-2) and the Beck Depression Inventory (BDI) were administered to a total of 60 suicidal and non-suicidal youths at Ataturk University, Medical School.
Results: A statistically significant difference was observed between suicidal and non-suicidal youths regarding the coping strategies of positive reinterpretation and growth, mental disengagement, the use of instrumental social support, active coping, and humor (p<0.05). Based on the FAD, statistically significant difference between the two groups was found in problem solving,
communication and general functioning (p< 0.05).
Conclusion: It has been found that suicidal youths use effective coping mechanisms less frequently than the healthy controls and they experience communication problems and problem-solving difficulties within the family. Understanding the factors that lead the youths to attempt suicide will help to provide prevention of adolescent suicide.