Amaç. Anoreksiya nervoza psikiyatrik bozukluklar arasında en yüksek intihar riskine sahip hastalıktır. Bunun birçok faktörle ilişkisi vardır. Biz bu üst üste çakışma olasılığını da hesaba katarak bu faktörlerin yaşamda ilk kez ortaya çıkış zamanını değerlendirdik. Yöntem. Paris'teki üç ayrı hastanede ayaktan/yatmakta olan, DSM-IV'e göre anoreksiya nervoza tanısı konmuş olan 304 hasta Aralık 1999-Ocak 2003 tarihleri arasında sistematik olarak toplanmıştır. Hastalar yüz yüze görüşülerek (DIGS) değerlendirilmiştir. O anki yeme bozukluğunun boyutları ölçülmüş ve hastalar eğitimli klinisyenlerce retrospektif olarak geçmişteki en düşük BKİ, anoreksiya nervozanın başlangıç yaşı, geçirilmişse major depresif bozukluk, anksiyete bozukluğu ve tıkınırcasına yeme/çıkartma alttipine dönüşüm zamanları açısından değerlendiril¬miştir. Bulgular. Major depresif bozukluk (p<0.001) ve tıkınırcasına yeme/çıkartma alttip-ine dönüşüm (p<0.001) intihar girişimiyle ilişkili en önemli iki faktör olarak bulunmuştur.
Sendromik veya boyutsal ölçülerin kullanıldığı çok değişkenli analizle de bu sonuç değişme¬miştir. Yaşam boyu durum analiz edildiğinde tıkınırcasına yeme/çıkartma alttipine dönüşüm diğer alttipe veya major depresif bozukluğa kıyasla intihar girişimi açısından en önemli yordayıcı faktör olarak tespit edilmiştir (OR=15). Sonuç. Anoreksiya nervozada tıkınırcasına yeme/çıkartma alttipine dönüşüm intihar girişimi sıklığında artışla ilişkilidir ve bu konuya dikkat edilmesi gerekmektedir. Prospektif bir çalışmayla da bu sonuçlar onaylanırsa tıkınırcasına yeme/çıkartma davranışının erken tespitiyle daha yoğun ve özel terapötik girişimler söz konusu olabilir.