Amaç: Bu araştırmada ayrılık kaygısı bozukluğu (AKB) olan çocuklardaki bireysel ve ailesel etmenlerin incelenmesi ve normal çocuklarla karşılaştırılması amaçlandı. Yöntem: Araştırma grubunu DSM-IV tanı ölçütlerine göre AKB tanısı konan 6-12 yaş grubu 40 çocuk (18 erkek, 22 kız) oluşturdu. Kontrol grubu olarak aşı veya küçük enfeksiyonlar nedeni ile pediatri bölümüne getirilen, AKB ve okul reddi öyküsü olmayan, cinsiyet ve yaş olarak eşleştirilmiş 30 çocuk (16 erkek, 14 kız) seçildi. Araştırmada Yarı Yapılandırılmış Klinik Görüşme Formu, Ayrılık Kaygısı Bozukluğu Tanı Ölçeği, 4-18 Yaş Çocuk ve Ergenler İçin Davranış Değerlendirme Ölçeği ve Eysenck Kişilik Envanteri kullanıldı. Veriler Ki-kare ve Student t testi ile karşılaştırıldı. Bulgular: Araştırma grubunun yaş ortalaması 7.7 ± 1.8 yıl, kontrol grubunun yaş ortalaması 7.6 ± 1.4 yıldır. AKB olan çocukların ailelerinin çocuk ve ergen ruh sağlığı bölümlerine en sık başvuru nedeni okul reddi (%75) dir. AKB olan erkek çocuklarda okul reddi kız çocuklarına oranla daha sıktır (p<0.01). AKB olan çocukların annelerinin bedensel yakınmalarını çocuklarına aktarması ve bunları bazı koşullarda çocuklarına yaptırım olarak kullanması annelerin yaklaşık olarak yarısında bulundu. Yeni başvurudan önce AKB’na benzer sorunları yaşamış olma araştırma grubundaki çocukların yaklaşık yarısında saptanırken, zorlu yaşam olayları dörtte birinde belirlendi. Araştırma grubundaki çocukların “4-18 Yaş Çocuk ve Ergenler İçin Davranış Değerlendirme Ölçeği”ndeki sosyal içe dönüklük (p<0.01), anksiyete/depresyon (p<0.001), içe yönelim (p<0.01) ve toplam sorun puanları (p<0.01) kontrol grubuna oranla anlamlı derecede yüksek olarak bulundu. AKB olan çocukların annelerine uygulanan “Eysenck Kişilik Envanteri”nin sonuçlarına göre, kişiliğin psikotiklik ve nevrotiklik boyutlarının puanları, kontrol grubuna oranla anlamlı derecede yüksek bulundu (p<0.001). Tartışma: Bu sonuçlar, AKB olan çocuklarının normal çocuklara göre daha sık ruhsal sorunları olduğunu ve annelerin nevrotik kişilik özellikleri taşıdığını göstermektedir.

Objective: In this study, children with separation anxiety disorder (SAD) were compared with normal children respect to individual and familial factors. Method: The study group was consisted of 40 children (18 boys, 22 girls), whose were between the range of 6 and 12 [year]s and met DSM-IV criteria for separation anxiety disorder. The control group comprised of 30 normal children (14 boys, 16 girls) and was matched with the study group as their sex and ages, who are referred to the Pediatrics because of minor infections or vaccination, but have no SAD history and school refuse. The Separation Anxiety Disorder Interview Schedule, the Child Behavior Check-List (CBCL), and the Eysenck Personality Inventory were used in this study. The data were compared using Chi square and Student t test. Results: The mean age of the children in the study group were 7.7 ± 1.8 [year]s, that of the control group were 7.6 ± 1.4 [year]s. It was found that school refusal was the most common referral symptom (75%) in the children with SAD. Boys were more likely to exhibit school refusal than girls (p<0.01). The approximately half of the children with SAD reflected their mothers’ somatic complaints, the half of them had previous SAD history, and one fourth had stressful life events. The study group had higher withdrawal (p<0.01), anxiety/depression (p<0.001), internalizing (p<0.01), and total problem scores (p<0.01) on the CBCL than the control group. Their mothers’ neurotic and psychotic scores on the Eysenck Personality Inventory in the study group were found significantly higher than the control group (p<0.001). Conclusion: Results from this investigation indicate that children with SAD may have various symptoms and other psychiatric problems, in addition to most likely having a neurotic mother.