Amaç: İntihar davranışında en sık
rastlanılan psikiyatrik bozukluk depresyondur.
Depresif hastaların intiharının nedeni sorusuna
cevap aramaya devam edilmektedir. Bu
çalışmada depresif olgularda gözlenen intihar
davranışında umutsuzluğun ve depresyon
şiddetinin etkisini araştırmak amaçlanmıştır.
Yöntem ve Gereçler: Çalışma Mart 2005 –
Temmuz 2006 tarihleri arasında Gülhane Askeri
Tıp Fakültesi Eğitim Hastane’sinde
yürütülmüştür. İntihar girişimi ile acil servise
başvuran, ya da herhangi bir hastanede
yatırılarak ilk tedavileri yapılıp sevk edilen olgular
içinde çalışmaya kabul kriterlerini karşılayan
85 olgu denek grubunu oluşturmuştur. Aynı
dönemde psikiyatri polikliniği ve kliniğinde
tedavi edilen majör depresif bozukluk tanısı
almış intihar girişimi öyküsü olmayan 70 olgu ise
kontrol grubunu oluşturulmuştur. Değerlendirmede
SCID-I, yarı yapılandırılmış görüşme
formu, Beck Depresyon Envanteri, Beck
Umutsuzluk Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular:
Araştırma sonucunda depresyon şiddeti
açısından iki grup arasında anlamlı fark bulunamamı
ştır. Umutsuzluk şiddeti ise denek grubunda
daha yüksek bulunmuştur. Sonuç: Bulgular
doğrultusunda depresyon olgularını değerlendirirken
umutsuzluğun önemli olduğu, intihar
riskini belirlemede umutsuzluğun depresyon
şiddetinden daha önemli bir belirteç olabileceği
ve intiharın önlenmesinde bu bilgi doğrultusunda
umutsuzluğun saptanmasına önem verilmesi
gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Objective: Depression is the most frequent
disorder anticipated in people with suicidal
behaviour. Underlying etiology of suicidal
behaviours in depressive patients is stil
unknown. The aim of this study was to investigate
the impact of hopelessness and severity of
depression on suicidal behaviour in depressive
patients. Material and Method: This study was
conducted in Gülhane Military Medical Academy
Hospital between March 2005 and July 2006.
The study sample consisted of 85 subjects who
were fulfilled selection criteria and who were
admitted our hospital because of suicide
attempt. Patient who initially had submitted to
another hospital and then referred our hospital
also included in the study. Seventy patients who
had been diagnosed and treated as depressive
disorder without suicide attempt at the same
time interval enrolled in the control group. Sociodemographic
data form, SCID (Structured
Clinical Interview For DSM-IV Axis I Disorders),
Beck’s Depression Scale, Beck’s Hopelessness
Scale were used in evaluation. Results: As a
result, no statistically significant difference
between groups was found. Beck’s
Hopelessness score was found to be higher in
suicide group and the difference was statistically
significant. Conclusion: It has been found
that hopelessness is a more important parameter
on evaluating suicide risk and preventing suicide
commitment than the severity of depression
and in view of this fact detecting hopelessness
should be highlightly considered.