Multipl skleroz (MS) etyolojisinde otoimmünite en önemli yeri tutmaktadır ve immünsupresif tedavi temeli oluşturmaktadır. Bu çalışmada akut atak tedavi¬sinde başarılı sonuçlar aldığımız metilprednizolon (MP), ataklar arası dönem¬de hastalığın progresyonunu ve atak sayısını azaltmak amacıyla 1000 mg/ ayda bir dozunda profilaktik amaçla kullanılmıştır. Bölümümüzce izlenen 4'ü erkek, 11'i kadın 15 "klinik olarak kesin MS'li" (Poser, 1983) hastaya her ay 1000 mg MP intravenöz olarak uygulandı. Hastalar "Kurtzke Expanded Disability" skalasına (EDSS), atak sayılarına ve magnetik rezonans bulguları¬na göre değerlendirildiler. Sekiz remisyon ve ekzaserbasyonla giden, 7 kronik-progresif MS hastası ortalama 18 ay megadoz MP tedavisi ile izlen¬mekteydiler. Remisyon ve ekzaserbasyonlarla giden olguların tedaviden önce¬ki ortalama EDSS değeri 1.2 (0-2.5) iken 18 ay sonra 0.8 (0-1) olarak hesaplandı. Tedavi öncesi ve sonrasındaki EDSS'ler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (Wilcoxon, p>0.05). Ancak bu 8 hastanın tedavi öncesi son 18 aydaki atak sayıları ile tedavi sırasındaki atak sayıları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma saptandı (p<005). Kronik progresif seyirli 7 olgunun tedavi öncesi ve tedavi sonrası disabilite skorları arasında anlamlı bir fark izlenmedi. MP öncesi 2.5 (1.5-6.5) olarak seyreden ortalama EDSS değerleri 18 ayın sonunda 1.9 (1.5-6.5) idi. Tüm olgular dikkate alındığında, ağır disabilitesi olan (EDSS 2 ve üzerinde) 8 hasta vardı ve istatistiksel çalışmada bu olgularda tedavi sonrasında disabilite skorlarında azalma saptandı (p<0.05).
Hasta sayısının azlığı ve kontrol grubunun olmaması kronik MP kullanımının hastalığını progresyonuna etkisi ile ilgili kesin sonuca varmada engelleyici olmaktadır. Ancak tedavinin atak sayısını kontroldeki başarısı oldukça dikkat çekicidir.