Amaç: Cama yumruk atarak gerçekleşen üst uzuv yaralanmalarında psikolojik ve stresör etmenlerin rolünü araştırmak
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya cama yumruk atarak yaralanması olan 20, kontrol grubu olarak da iş kazası sonrası yaralanması olan 29 hasta alındı.
Tüm hastalar yarı yapılandırılmış sosyodemografik bilgi formu ve DSM-IV eksen I bozuklukları için yapılandırılmış klinik görüşme (SCID-I) ve DSM-III
R eksen II bozuklukları için yapılandırılmış klinik görüşme (SCID-II) uygulanarak değerlendirilmiştir. Hamilton depresyon skalası-17 itemli (HAMD-17)
formu depresyon değerlendirmesinde, durumluk-sürekli öfke skalası öfkeyi değerlendirmede kullanılmıştır.
Bulgular: Cama yumruk atarak yaralanan 10 hastanın olay öncesinde ebeveynleriyle, 8 hastanın eşleriyle tartışma yaşadığı, bunlardan 9'unun alkol
aldığı saptanmıştır. Daha öncesinde aynı şekilde yaralanma öyküsü 6 hastada bulunmuştur. Kontrol grubuyla karşılaştırmada durumluk ve dışa
vuran öfke puanları cama yumruk atan grupta yüksek iken, öfke kontrolü anlamlı olarak düşük bulunmuştur.
Sonuç: Cama yumruk atarak yaralanması olan grupta öfke puanlarının yüksek olması ve olayın tekrarlayıcı olma özelliği bu davranışın herhangi
bir psikiyatrik bozukluğun belirleyicisi olabileceğini düşündürmektedir. Bu nedenle bu hastaların biyopsikososyal açıdan değerlendirilmesinde
psikiyatrist ve el cerrahlarının işbirliği içinde olması gerekmektedir.

Objective: The aim of this study is to investigate the role of stressor and psychological factors in punching
glass injuries of the upper extremity.
Method: This study consisted of 20 subjects who were injured by punching glass and 29 subjects that
were injured in an occupational setting. All patients were assessed using a semi-structured data form
and Structured Clinical Interview for DSM-IV clinical version (SCID-I) and Structured Clinical Interview for
DSM-III R Personality Disorders (SCID-II). Depression was evaluated using the 17-item Hamilton Depression
Scale (HAMD-17) and the patient's anger was evaluated by the State-Trait anger scale.
Results: In the punching glass group nine patients were reported to be intoxicated with alcohol, ten
patients had argued with their parents and eight with their spouses before the injury. Six patients had a
previous history of another punching glass injury. Punching glass group had higher scores of state and
external anger and lower scores of anger control compared to those of the control group.
Conclusion: Considering the recurrence of the event and higher scores of anger, experiencing punching
glass injury may be a predictor of a psychiatric disorder. Therefore, these patients require an evaluation
from a biopsychosocial point of view that necessitates collaboration between psychiatrists and hand
surgeons.