Ülkemizde ruhsal hastalığı olan hastaların önemli bir kısmının psikiyatri hekimleri yerine diğer branşlardaki hekimlere başvurduğu bilinmektedir. İster fiziksel yakınmaların ön planda bulunmasından olsun, isterse psikiyatriye olan önyargıdan olsun, hastaların bu tür davranışı psikiyatri-dışı hekimlerce çoğunlukla desteklenmektedir. Bu durum, üzerinde tartışılması gereken önemli bir sorundur.
Biz, aslında ruhsal hastalığı olup, belirtileri nedeniyle psikiyatri-dışı hekimlere başvuran ve yanlış yönlendirilen 5 olguyu (sırasıyla; sanrısal bozukluk-somatik tip, somatizasyon bozukluğu, idiopatik abdominal ağrı, somatizasyon bozukluğu ve koitofobi tanısı almışlardı) psikiyatri ve diğer branş hekimleri arasında ilişki ve işbirliğinin sağlanmasında katkıda bulunması amacıyla sunuyoruz.
Olguların hepsinde çare öncelikle psikiyatri-dışı hekimlerde aranmış, fakat belki de yetersiz tıbbi eğitim sonucu hastanın fizik ve ruhsal bütünlük içinde değerlendirilmesi gerektiği gerçeği unutularak hastalar salt fiziksel bir olgu olarak değerlendirilmiştir. Olguların takip ve tedavileri biyolojik oryantasyonlu yapılmış ve olayın psikososyal boyutu ya görülmemiş ya da ihmal edilmiştir. Sonuçta hastalar öyle ya da böyle psikiyatri ile tanışmış, ancak önemli miktarda zaman ve maddi kayba uğramış, en önemlisi de tedavi olamamışlardı.
Bu olgular ve benzer kaderi paylaşan diğer olgular, psikiyatri-dışı hekimlerin de biyo-psikososyal model içinde ve psikiyatriye karşı önyargısız olarak hastaları değerlendirmelerinin ne kadar önemfi olduğuna kanıttırlar. Tabii bunun için de iyi bir psikiyatri bilgi ve görgüsüne gereksinim vardır.