Amaç: Çalışmanın amacı kronik şizofreni hastalarında grup ortamında kendi yaşam öykülerini anlattıkları anlatı tedavisi ve etkileşimli, duygu temalı, kültürle uyumlu video kesitlerinin kullanıldığı izleti tedavisinin uskuramı becerileri, psikopatoloji ve toplumsal işlevsellik üzerine etkilerini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya şizofreni tanısı olan 30 hasta dâhil edildi, çalışmaya başlamaları sebebiyle değerlendirme süreci başında iki hasta çalışmadan ayrıldı. Hastalar rastgele örneklem yöntemiyle iki gruba ayrıldı. Bir gruba anlatı, diğer gruba izleti tedavisi uygulandı. Grup tedavileri başlamadan önce ve tedaviden sonra katılımcılara Dokuz Eylül Zihin Kuramı Ölçeği (DEZİKÖ), Gözlerden Zihin Okuma Testi (GZOT), Toplumsal İşlevselliği Değerlendirme Ölçeği (TİDÖ), Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS) ve Montreal Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (MoCA) uygulandı. Grupiçi ön-test ve son-test sonuçları Wilcoxon testi ile karşılaştırıldı. Tedavi etkinliği açısından gruplar arası karşılaştırma için Mann-Whitney U ve karışık desenli ANOVA kullanıldı. Bulgular: Anlatı tedavisi uygulanan hasta grubunda PANSS negatif ve genel psikopatoloji, DEZİKÖ, TİDÖ ve MoCA ölçeklerinde girişim öncesi ve sonrası puan ortalamalarında anlamlı düzeyde artış bulundu. İzleti tedavisi uygulanan grupta PANSS negatif, DEZİKÖ, TİDÖ, MoCA ve GZOT puanlarında girişim öncesi ve sonrası karşılaştırıldığında anlamlı düzeyde artış bulundu. Tedavi öncesi ve sonrası yapılan karşılaştırmada İzleti grubunda GZOT ve DEZİKÖ-pot kırma alt ölçeği puan ortalamalarının anlatı grubuna göre daha yüksek olduğu bulundu. Sonuç: Anlatı ve izleti tedavisi, uskuramının farklı alanlarına katkı sağlayabilmekte; psikopatolojide azalmaya, sinirbilişsel alanlarda gelişmeye ve toplumsal işlevsellikte artmaya yol açabilmektedir. İzleti tedavisinin algısal uskuramı alanında daha etkin olduğu söylenebilir.

Introduction: The objective of this study was to investigate the effects of narrative therapy (NT) in which the patients tell their own life story in a group environment, and the movie therapy (MT), which is an interaction-based, emotion-themed, culturally compatible video screening activity, on chronic schizophrenia patients’ theory of mind abilities, psychopathology, and social functioning. Method: Thirty patients with schizophrenia were included in this study. At the beginning of the study, 2 patients dropped out as they started to work in a job. Participants were randomly assigned into two groups: one group received NT, and the other had MT. Dokuz Eylül Theory of Mind Index (DEToMI), Reading the Mind in the Eyes Test (RMET), Social Functioning Assessment Scale (SFAS), the Positive and Negative Symptoms Scale (PANSS), and Montreal Cognitive Assessment Scale (MoCA) were applied to the patients before and after the study. Preand post-test results within the group were compared via Wilcoxon test. Mann-Whitney U and mixed-design ANOVA were used for group comparisons regarding treatment efficiency. Results: In the NT group, PANSS negative and general psychopathology, DEToMI, SFAS, and MoCA scores significantly increased. In the MT group, PANSS negative, DEToMI, SFAS, MoCA, and RMET scores significantly enhanced. Regarding the comparisons for before and after the treatment, it was found that mean RMET scores and DEToMI faux pas sub-scale scores were higher in the MT group comparing to the NT group. Conclusion: This study suggests that NT and MT could be beneficial on different domains of the theory of mind, and may lead to a decrease in psychopathology, and increase in neurocognition and social functioning. MT might be a more effective treatment in the field of perceptual theory of mind.