Lacan, psikanaliz çalışmalarını Freud’a dönüş hareketi olarak adlandırmıştır. Freud’a dönüş hareketi, Freud’un psikanaliz öğretisine dönüşü işaret etmekle beraber post-Freudyen olarak adlandırılan diğer analistlerin çalışmalarının da eleştirisini kapsamaktadır. Lacan’ın psikanaliz öğretisi ve kuramı, Freud’un bilinçdışı çalışması üzerine temellenmiş, 1933’ten 1980’e kadar değişiklikler geçirerek evrimleşmiş ve süreç içerisinde inşa edilmiştir. Bu makalede, Lacanyen psikanalitik kuramda düşlem ve travmanın ilişkisini anlayabilmek için Freud’un kuramında travma ve fantezi ilişkisine ve bu iki kavramın tarihçesine değinilecektir. Freud, travmayı Emma, Katharina ve Kurt Adam vakalarında baştan çıkarma kuramı, sonradan anlamlandırma (nachträglichkeit) ve fantezi kavramları üzerinden tartışmıştır. Freud’un kuramında fantezi, bilinçdışı arzuları temsil eden sahneye karşılık gelmektedir. Lacan, post-Freudyen psikanalitik çalışmalarda kullanılan fantezi kavramının imgesel boyuta vurgu yapılarak kullanılmasını eleştirir ve simgesel ve imgesel düzenleri kapsayan kurgusal bir yapıya işaret etmek için düşlem (fantasme) kavramını kullanmıştır. Düşlem, ilk Başka olan annenin eksiği ile ilişkili olarak das Ding, objet petit a ve fallus kavramlarının inşa aşaması üzerinden incelenecektir. Başka’daki eksiğin fallik formda algılanması sonucunda bir savunma olarak düşlem oluşmaktadır. Travma, Başka’daki eksik imgesel ve simgesel düzende yorumlanamadığında, gerçek ile karşılaşma anında ortaya çıkar. Kuramsal bilgilerin ışığında, travmatik etkiler yaratan bir olay üzerine terapiye başlayan T. Hanım vakası düşlem kavramı ile birlikte aktarılacaktır.

Lacan named his psychoanalytical work as the return to Freud. The movement of “the to return to Freud”, marks a return to Freud's psychoanalytic doctrine, and includes criticism of the work of other post-Freudian analysts. Lacan’s theory is based on Freud’s work on unconscious. In the current article, the relationship between trauma and phantasy in Freud’s work and the history of these two concepts will be discussed in order to understand the meaning of the concepts of trauma and fantasy in Lacanian psychoanalysis. Freud discussed trauma in the cases of Emma, Katharina, and Wolf Man through seduction theory, nachträglichkeit and phantasy. In Freud's theory, phantasy corresponds to the scene representing unconscious desires. Lacan criticizes the use of the concept of phantasy in post-Freudian psychoanalytical studies because of the emphasis on the imaginary dimension. He uses the concept of fantasy (fantasme) to indicate a fictional structure that includes both symbolic and imaginary orders. From Lacanian perspective, the concept of fantasy will be discussed through the development of the concepts das Ding, objet petit a and phallus in relation to the lack of the mother who is the first Other. Trauma is the moment of encounter with the real. This is the moment when the lack of the Other cannot be interpreted in the imaginary and symbolic order. The case of Mrs. T., who started therapy after being subjected to an event, will be presented with the light of theoretical knowledge.