Bu çalışma 7. sınıf öğrencilerinin yalan söyleme eğilimlerini azaltmaya yönelik olarak hazırlanan, Türk İslam kültür değerlerine duyarlı bir şekilde oluşturulan pozitif psikoloji temelli grup rehberlik etkinliklerini uygulamak ve uygulanan etkinliklerin etkililiğini sınamak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Karma yöntem deseninin tercih edildiği çalışmanın nicel kısmında deney, kontrol ve plasebo gruplarından oluşan yarı deneysel desen kullanılmıştır. Çalışmanın nicel aşaması, Gaziantep ilinde uygulama izni alınan bir ortaokulda öğrenim gören 22’si deney, 24’ü kontrol ve 22’si plasebo olmak üzere 68 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Nicel aşamaya ait çalışma grubu, benzeşik küme örnekleme yöntemi ile belirlenmiştir. Nicel kısımda veri toplama aracı olarak, yalan söyleme eğilimleri ölçeği ile atılganlık envanteri kullanılmıştır. Durum çalışması gerçekleştirilerek tamamlanan nitel aşamadaki çalışma grubu, ölçüt örnekleme yöntemi ile belirlenmiş ve deney grubunun öğretmenleri ile velileri üzerinde yürütülmüştür. Nitel kısımda veri toplama aracı olarak yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma bulgularında deney grubunun yalan söyleme eğilimlerinde anlamlı bir farklılık olduğu, kontrol ve plasebo gruplarının yalan söyleme eğilimlerinde anlamlı bir farklılık olmadığı, grupların yalan söyleme eğilimlerine ait fark puanları arasında anlamlı farklılıklar olduğu ve plasebo grubunun atılganlık puanlarında anlamlı bir farklılık olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

This study was carried out to apply positive psychology-based group counseling activities, which were prepared to reduce the tendency of 7th grade students to lie and created considering Turkish-Islamic cultural values, and to test the effectiveness of the activities. In the quantitative part of the study in which the mixed method design was preferred, a quasi-experimental design consisting of experimental, control, and placebo groups was used. The quantitative phase of the study was carried out with 68 students, 22 of whom were in the experimental group, 24 in the control group, and 22 in the placebo group, studying in a secondary school in Gaziantep where permission for the study was obtained. The study group for the quantitative stage of the study was determined by the analogous cluster sampling method. The lying tendency scale and the assertiveness inventory were used as data collection tools for this stage. The study group at the qualitative stage, which was completed by performing a case study, was determined using the criterion sampling method and was carried out with the teachers and parents of the experimental group. In the qualitative part of the study, a structured interview form was used as a data collection tool. The study found a significant difference in the lying of the experimental group, no significant difference in the lying tendency of the control and placebo group, significant differences between the difference scores of the groups’ lying tendencies, and a significant difference in the assertiveness scores of the placebo group