Amaç: Dijital oyun bağımlılığı, çocukların sağlığı ve gelişimi üzerinde olumsuz etkilere neden olur. Bu etkiler belirlenirken çocuğun akademik başarısı, Beden Kitle indeksi, uyku ve görme bozukluğu gibi değişkenlerin incelenmesi önemlidir. Bu çalışma ilkokul 4. sınıf öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığının çeşitli değişkenlere göre incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Analitik kesitsel tipteki bu çalışma Ankara ilinde bulunan bir ilkokulda gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini 230 ilkokul 4. sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Çalışmaya katılım hızı %77’dir. Veriler Kişisel Bilgi formu ve Çocuklar İçin Dijital Oyun Bağımlılığı ölçeği (ÇİDOBÖ) ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, ki-kare, t-testi, Mann-Whitney U, tek yönlü varyans analizi ve Kruskal-Wallis testi kullanılmıştır. Araştırmanın yapılabilmesi için kurum izni ve etik kurul izni alınmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan çocukların boy uzunluklarının ortalaması 139,24±6,49 cm, vücut ağırlıklarının ortalaması 36,43±8,69 kg’dır. Çocukların %17’sinin görme problemi vardır. Çocuklardan %15,7’si fazla kilolu ve %13,9’u obezdir. ÇİDOBÖ’ye göre çocukların %61,7’si az riskli, %23,5’i riskli ve %3,5’i dijital oyun bağımlısı grupta yer almaktadır. Çocukların cinsiyeti, annenin eğitim düzeyi, akademik başarıları, annenin çalışma durumu, dijital oyun oynama süresi ve bilgisayar, tablet, cep telefonu ve oyun konsolu gibi dijital oyun araçlarına sahip olma durumları ÇİDOBÖ toplam puan ortalaması üzerinde istatistiksel olarak anlamlı fark yaratmıştır. Ayrıca hafta sonu 10 saatten az uyuyan çocukların ÇİDOBÖ toplam puan ortalaması istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Çocukların Beden Kitle indeksi, hafta içi uyku süresi, görme problemi olup olmaması, babanın eğitim düzeyi ve babanın çalışma durumu ÇİDOBÖ toplam puan ortalaması üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark yaratmamıştır. Sonuç: Teknolojik cihazların uygun olmayan şekilde kullanımı hem akademik başarısızlığı hem de sağlık risklerini beraberinde getirmektedir. Bu nedenle dijital oyun bağımlılığı erken dönemde uygulanan girişimler ile önlenmelidir.

Objective: Digital game addiction negatively affects children’s health and development. Hence, to determine these effects, it is imperative to examine the variables, such as the child’s academic achievement, Body Mass index, sleep, and visual impairment. This study was conducted to investigate the digital game addiction in fourth-grade students based on various variables. Materials and Methods: This analytical, cross-sectional study was conducted in a primary school in Ankara. The study sample consisted of 230 primary school students. The participation rate was 77%. Data were collected using the Personal Information form and Digital Game Addiction scale for Children (DGASFC). Descriptive statistics, chi-square test, t-test, Mann-Whitney U test, One-Way analysis of variance, and Kruskal-Wallis test were used to evaluate the data. Authorization to conduct the research was obtained from the institution and the ethics committee. Results: The average height of the children participating in the study was 139.24±6.49 cm, and the average body weight was 36.43±8.69 kg. Overall, 17% of children had vision problems, 15.7% were overweight, and 13.9% were obese. According to DGASFC, 61.7% of children were in the low-risk group, 23.5% were in the risk group, and 3.5% in the digital game addiction group. Gender, mother’s education level, academic achievement, working status of the mother, duration of playing digital games, and possession of digital game tools like computer, tablet, mobile phone, and game console made a statistically significant difference on the average DGASFC total score. Children’s Body Mass index, visual impairment, father’s educational level, and father’s working status caused no statistically significant difference in the mean DGASFC total score. Conclusion: Unrestrained use of technological devices causes both academic failure and health risks. Therefore, digital game addiction should be prevented through early interventions.