Bu çalışmanın amacı, iş yerinde mizah yoluyla başa çıkma eğiliminin iş talepleri ile çalışanların işe ilişkin olumsuz duyuşsal iyi oluş algıları arasındaki ilişkideki biçimlendirici rolünü incelemektir. Artan rekabetin ve güçleşen iş koşullarının, bireyleri gün geçtikçe karmaşıklaşan bir çalışma ortamı ile karşı karşıya bıraktığı görülmektedir. Bu bağlamda, çalışanın olumsuz duygularında azalma sağlayabilecek her unsurun dikkatle incelenmesinin gerekliliği göz önüne alınmış ve iş taleplerindeki artışla birlikte çoğalacağı düşünülen işe ilişkin olumsuz duyuşsal iyi oluş algılarının mizah yoluyla azaltılabileceği öngörüsünden hareketle araştırmanın modeli oluşturulmuştur. Araştırmanın örneklemini Türkiye’nin farklı şehirlerinde eğitim ve sağlık sektörlerinde çalışmakta olan 319 katılımcı oluşturmuştur. Hiyerarşik regresyon ve basit eğim analizleri, iş yerinde mizah yoluyla başa çıkma eğilimi arttıkça iş talepleri ile olumsuz duyuşsal iyi oluş algısı arasındaki pozitif ilişkinin zayıfladığını ortaya koymuştur. İş talebi yüksek ve mizah yoluyla başa çıkma eğilimi düşük olan çalışanların, iş talebi yüksek ancak mizah yoluyla başa çıkma eğilimi yüksek olan çalışanlara nazaran, olumsuz duyuşsal iyi oluş algıları daha fazladır. Araştırma bulguları, mizah yoluyla başa çıkma eğilimi zayıf olan kişilerin, mizah yoluyla başa çıkma eğilimi güçlü olan kişilere nazaran yüksek iş talepleri karşısındaki olumsuz duyuşsal iyi oluş algıları açısından daha dezavantajlı durumda olabileceğini ortaya koymuştur. Bu bulgular, iş yerinde mizah yoluyla başa çıkma becerilerinin, yalnızca çalışanın sağlığına olumlu katkı sağlama açısından değil, iş taleplerinin karşılanması açısından da önem arz ettiğini göstermiştir.

The aim of this study is to investigate the moderating role of occupational humorous coping on the relationship between job demands and negative job-related affective well-being perception. Because of the increasing competition and difficult conditions, individuals encounter an increasingly complex working environment. In this context, every element that may cause a reduction in the employees’ negative feelings should be taken into consideration. The model of the study is established in light of the foresight that occupational humor can reduce the negative job-related affective well-being perception which is expected to increase depending on the job demands. Employees working in the education and health sectors in Turkey (N = 319) participated in the study. Hierarchical regression and simple slope analysis revealed that as the occupational humorous coping tendency increases, the positive relationship between job demands and negative job-related affective well-being perception decreases. Employees whose job demands are high and whose tendencies for occupational humorous coping are low, have higher negative job-related affective well-being perception levels than the employees whose job demands and whose tendencies for occupational humorous coping are high. The findings of the study showed that in terms of negative job-related affective well-being perception in the face of high job demands, the employees with a weak tendency for occupational humorous coping are at a disadvantage in comparison to the employees with a stronger tendency for occupational humorous coping. These findings put forward that occupational humorous coping is an important skill not only in terms of contributing positively to the health of the employee, but also in terms of meeting job demands.