Amaç: Bu araştırma; kronik böbrek yetmezliği (KBY) hastalarının ruhsal durumlarının değerlendirilmesi amacıyla tanım- layıcı olarak gerçekleştirilmiştir.
Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evrenini, İstanbul’da bulunan bir eğitim araştırma hastanesinin “Nefroloji ve Hipertan- siyon” biriminde yatarak veya ayaktan tedavi olan 800 KBY tanısı almış hasta oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini ise %95 güven, %90 güçle araştırma kriterlerine uyan 120 kronik böbrek hastası oluşturmuştur. Araştırma verileri; Ocak- Haziran 2007 tarihleri arasında araştırmacı tarafından literatür doğrultusunda hazırlanan “Bilgi Formu” ve 53 maddeden oluşan Kısa Semptom Envanteri (KSE) ile toplanmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan hastaların %52.5’i erkek, yaş ortalaması 55.61±17.40 yıl, ortalama tedavi görme süresi 85.31±81.04 aydır. Hastaların sosyodemografik özelliklerine göre; kadınların, sosyal güvencesi olmayanların, medeni durumu eşinden ayrılmış olanların, hastalıktan sonra aile ilişkileri zayıflayanların ruhsal belirti indekslerinde puan orta- lamaları yüksek bulunmuş ve ruhsal belirti bölümlerinin en az birinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Has- talık süresince beden imajı ve benlik saygısı, hastalığa bağlı cinsel sorunlar, sosyal çevreden uzak kalma ve hastaneye bağımlı olma gibi sorunlardan etkilenenlerin ruhsal belirti indekslerinde puan ortalamaları yüksek bulunmuş ve çeşitli ruhsal belirtilerde istatistiksel olarak anlamlı farklar bulunmuştur. Bununla birlikte; hastalığını kabullenmeyen, hastalı- ğıyla ilgili bilgi almayan ve yalnızlık duygusu yaşayanların ruhsal belirtilerinde puan ortalamaları yüksek bulunmuştur. Sonuç: Araştırma sonuçlarına göre; hemodiyaliz, periton diyalizi uygulanan veya diyaliz tedavisine başlamamış olan hastaların ruhsal belirtilerinde farklılık bulunmamıştır. Özellikle aile ve sosyal çevresinden zayıf destek alan, yalnızlık duyguları yaşayan ve sosyal güvencesi olmayan hastaların ruhsal belirtileri patolojik olarak değerlendirilmiştir. Bu so- nuçlar doğrultusunda; hastalara KBY tanısı koyulması ile birlikte ruhsal değerlendirmelere de başlanması, hastalık ve tedavi sürecinde “hasta ve ailesinin” birlikte bilgilendirilip değerlendirilmesi ve riskli olarak saptanan hastaların, konsül- tasyon liyezon psikiyatri hemşiresi tarafından değerlendirilmesi önerilebilir.

Objectives: This descriptive study aims to assess the mental status of patients with chronic kidney disease.?Methods: The study population was patients hospitalized in the Nephrology and Hypertension service of a training hospital in Istanbul, Turkey (n=800). The sample of the study consisted of 120 patients with chronic kidney disease who met the inclusion criteria with 95% confidence and 90% power. Data were collected between January and June 2007 using the “Brief Symptom Inventory (BSI)” consisting of 53 items and the "Information Form" prepared by the researcher based on the literature.?Results: Of the patients, 52.5% were male, the mean age was 55.61±17.40 years and the mean duration of treatment was 85.31±81.04 months. The sociodemographic characteristics of the patients with no public insurance, who were separated from their partner and had weak family relationships following the illness, had higher scores in the psy- chological symptom indices. A statistically significant difference was found in at least one of the psychiatric symptom sections. During the illness, the scores of psychological symptom indices were found to be high in areas such as body image and self-esteem, sexual problems related to illness, social isolation and being dependent on the hospital. Statisti- cally significant differences were also found in various psychological symptoms. Additionally, those who did not accept their illness, who had not received information about their illness and those who had a sense of loneliness, were found to have high scores on their mental disorders.?Conclusion: The study recommended that psychiatric evaluations be started with the onset of the chronic renal failure (CRF) diagnosis and that patients and their families be evaluated together and given information about the treatment and disease process. Patients identified as high risk should be evaluated by the consulting liaison psychiatric nurse.