Spiritual Psychology and Counseling; 2018;3(2):223-225
Diyalojik Psikoloji ve İlahiyat Bakış Açılarından Gazileri Anlamak
J Grimell
Vrije Universiteit, Amsterdam
Diyalojik benlik kuramı çerçevesi, ordudan sivil hayata geçiş sürecinde askeri personelin psikolojik topoğrafyasını
“haritalama” ve derinlemesine inceleme ve böylece bu süreç içerisinde öz kimlik süreçlerini daha iyi anlama arayışı
açısından umut verici bir metodoloji olarak görülmüştür. Bu makale, bu metodolojiyi, yıllık görüşmelerle on dokuz
İsveçli askerin sivil hayata geçişlerindeki üç yıllık süre boyunca takip eden boylamsal bir araştırma projesinden alınan
bir durum çalışması ile sunmaktadır. Bu durum çalışması, benlikleri içinde belirgin dini/manevi/ahlaki konumlara
sahip askerlerde, bu ben-konumları (I-position), askerlik hizmetinin bir sonucu olarak ihlal edildiğinde ortaya
çıkan potansiyel zedelenebilirlik hakkındaki bir tartışmaya dönüşmektedir. Bu ihlal veya haddini aşmalar, benliğin
ruhsal kapasitesini değişen derecelerde koparan bir tür manevi incinme ile sonuçlanabilmektedir. Bu tür bir manevi
incinmenin tipik olarak diyalog yerine monolog tarafından izlendiği düşünülmektedir. Teolojik kavramlar olarak
affetme ve kabul etme, ihlal edilen pozisyon(lar) ile zedelenmiş askeri pozisyon arasındaki diyalojik kapasiteyi
kademeli olarak onarabilir. Kabul ve diyalojik tekamül böylece manevi hasarı iyileştirmeye başlayabilir.
Understanding Veterans through the Lens of Dialogical Psychology and Theology
A dialogical self theory framework has shown to be a promising methodology in the pursuit of mapping and
gridding the psychological topography among military personnel during transition from military to civilian life and
thereby advance the understandings of self-identity work in the process. This article demonstrates this methodology
through a case study example drawn from a longitudinal research project that followed nineteen Swedish service
members with annual interviews over a three-year period as they transitioned to civilian life. This case study
example evolves into a discussion about a potential vulnerability that may be inherit among service members
with distinct religious/spiritual/ethical positions in the self when or if those I-positions perceive themselves to be
violated as a result of military service. The implication of such violations or transgressions may result in a type
of spiritual injury that disconnects the spiritual capacity of the self to varying degrees. It is proposed that such
spiritual injury is typically followed by monologue instead of dialogue. Theological concepts of forgiveness and
acceptance may gradually restore the dialogical capacity between a violated position(s) and a traumatized military
position within the self. Acceptance and dialogical evolution may then begin to heal the spiritual damage.