Bu çalışmada, ailesinden ayrı yaşayan 100 üniversite öğrencisi ile ailesiyle birlikte yaşayan 100 üniversite öğrencisi, cinsiyet ayrımı gözetmeden ruhsal belirtileri açısından "SCL-90-R" ölçeği kullanılarak kıyaslandığında bir fark bulunamadı. Stresle başa çıkma yollan açısından "SBÖ" ölçeği kullanılarak kıyaslandığında iki grup arasında bir fark gözlenmedi.
Cinsiyet ayrımına göre ailesinden ayrı yaşayan erkeklerin, kızlara kıyasla SCL-90-R'da total psikopatoloji endeksinin daha yüksek olması ile psikolojik sıkıntı (distress) düzeyinin yüksek olduğu bulundu. Cinsiyet ayrımına göre aileden ayrı yaşayan kızların, erkeklere kıyasla stresle baş etmede "planlı davranış", "büyüme-olgunlaşma" gibi probleme yönelik başa çıkma yollarını daha fazla kullandıkları görüldü.

In this study, psychiatric symptoms of 100 university students who live away from their families were compared with those of 100 students living with their families using the "SCL-90" scale. Both sexes were included. There was no observed difference between these groups. When the "WCL" was employed, there was no observed difference as well. However, when sex was taken into account, boys living away from their families had a higher psychopathology index on SCL-90 and a higher distress level on WCL than girls. Girls living away from their families used problem solving methods such as "planned behaviour", "growth-maturational" coping ways more than the boys did.