Kendini yaralama davranışı kişinin intihar niyeti olmaksızın bilinçli bir şekilde vücut dokularına zarar verme ile sonuçlanan kompleks davranış grubu olarak tanımlanmaktadır. Kendine zarar verici davranışlar major, stere-otipik ve yüzeyel ya da orta olmak üzere üç ana tipe ayrılmaktadır. Kendini yaralama davranışı birçok I. ve II. eksen bozukluğu ile ilişkilidir. Kendini yaralama davranışı ağır zeka geriliği, borderline ve diğer kişilik bozuk¬lukları, şizofreni, cinsel kimlik bozuklukları, yeme bozuklukları olan bireyler arasında sık görülmektedir. Major kendini yaralama davranışında temel etkenin psikoz olduğu genel olarak kabul edilmektedir. Daha önce kendini yaralama davranışı öyküsünün olması, beden görünümünde çarpıcı değişikliğin olması, sanrılar, cin¬sellik ve dinle ilgili düşünce uğraşlarının varlığı psikotik hastalarda kendini yaralama için risk faktörleridir. Biz altı ay içerisinde birincisi parmak amputasyonu şeklinde, ikincisi boyun kesişi şeklinde olmak üzere iki kez ciddi kendini yaralama davranışında bulunan şizofren erkek hasta sunduk. Bu bağlamda kendini yaralama davranışının ortaya çıkmasında ilgili risk faktörlerini gözden geçirdik.
Bu olgu klinik açıdan ciddi kendini yaralama davranışı için uyarıcı işaretleri tanımanın önemine ve risk faktör¬lerinin anlaşılmasına ışık tutmak için sunulmuştur. Uyarıcı bulguların tanınması ve risk faktörlerinin anlaşılmasıyla klinisyenler ciddi kendini yarlama davranışı öyküsü olan hastanın tedavisinde daha yeterli olacaktır

Self-mutilative behavior has been described as a complex group of behavior resulting in deliberate destruction of body tissue without cons¬cious suicidal intent. It was categorized into three basic types: major, stereotypic, and superficial or moderate. Self-mutilation has also been associated with a wide variety of axis I and axis II disorders. A self-mutilative behavior is common among people with severe mental retardation, borderline and other personality disorders, schizophrenia, gender identity disorders, eating disorders. It is generally agreed that psychosis is a basic factor in major self-mutilation. Risk factors for major self-mutilation in psychotic individuals include a history of previous self-mutilation, a dramatic change in body appearance, delusions and preoccupation with religion and sexuality. Command auditory hallucinations have also been suggested as increasing the risk of self-mutilating behavior. We presented a schizophrenic male patient who injured himself very serious during last six [month]s. First was like a finger amputation, second was like a neck cut. This case report is presented to highlight the importance of recognizing the warning signs and understanding the risk factors for clinically significant self-mutilation. In this context, we examined risk factors related with emerging the behaviour of injuring himself. By recognizing the warning signs and understanding the risk factors, clinicians will be better equipped to treat patients who have a recurrent history of serious self-mutilation.