Türk Psikiyatri Dergisi; 2005;16(3):179-189
Obsesif-Kompulsif Belirtilerin Değerlendirilmesi: Padua Envanteri'nin Türk Toplumunda Geçerlik ve Güvenilirliği
L Beşiroğlu, MY Ağargün, M Boysan, B Eryonucu, M Güleç, Y Selvi
Yüzüncü Yıl Tıp Fak, Van
Amaç: Obsesif-kompulsif belirtilerin dağılım ve şiddetini değerlendiren Padua Envanteri’nin (PE) 60 soruluk özgün ve 41 soruluk uyarlama formunun psikometrik özellikleri araştırıldı.
Yöntem: Obsesif kompulsif bozukluk (OKB) tanısı almış 43 hasta, majör depresyonlu 30 hasta ve OKB dışında anksiyete bozukluğu olan 30 hasta, 181 öğrenci ve 76 sağlıklı yetişkin örneklem grubunu oluşturdu. Ölçeğin iç tutarlılığı, test-tekrar test güvenilirliği, faktör yapısı, eş zaman ve ayırt edici geçerliği araştırıldı.
Bulgular: PE her iki formunun tüm alt ölçek ve toplam maddeleri yüksek iç tutarlılık ve test-tekrar test güvenilirliği göstermiştir. Faktör analizi ile elde edilen altı faktörlü yapı, PE 41 soruluk form ile büyük oranda benzerlik gösterirken, özgün formun faktör yapısı doğrulanamamıştır. Her iki form için dürtüler alt-ölçeği dışında toplam ve tüm alt-ölçekler, Yale-Brown obsesyon, kompulsiyon ve toplam puanları ile anlamlı bağıntı göstermiştir. Her iki formun alt-ölçek ve toplam puanları OKB hastalarında sağlıklı kontrollerden anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Her iki form için OKB hastalarının toplam, kontrol, temizlik puanları diğer gruplardan anlamlı olarak yüksek bulunurken, dürtüler alt-ölçeği açısından anlamlı bir fark bulunmamıştır. Düşüncelere kapılma alt-ölçeğinde PE kısa formun özgün forma oranla daha iyi ayırt edici geçerliliğe sahip olduğu görülmüştür.
Sonuç: Bu sonuçlar, PE’nin Türk örnekleminde güvenilir ve geçerli bir ölçek olduğunu göstermektedir.
The Assessment of Obsessive Compulsive Symptoms: the Reliability and Validity of the Padua Inventory in a Turkish Population
Objective: We examined the reliability and validity of the 60-and 41-item versions of the Padua Inventory (PI and PI-R) which were developed to assess the frequency and severity of obsessive-compulsive symptoms, in a Turkish population.
Method: The sample consisted of 43 OCD patients, 30 non-OCD patients with other anxiety disorders, 30 nonobsessional depressed patients, 76 healthy adults, and 181 undergraduate students. We investigated internal consistency, test-retest reliability, and factor structure, concurrent and discriminant validity.
Results: Psychometric analyses showed that both the original PI and PI-R had a high internal consistency and test-retest reliability. While principal factor analysis of the 41 items revealed six factors that are consistent with the PI-R, the factor structure of the original scale was not confirmed. All the subcales and total scores for both instruments were significantly correlated with the Yale-Brown scores except for the impulses subscale. There were significant differences between OCD patients and nonclinical samples in all total and subscale scores for both instruments. OCD patients scored significantly higher on the total, contamination/washing and checking subscales for both instruments than nonobsessional anxious, and depressed patients. While OCD patients scored significantly higher on the PI-R rumination scale than nonobsessional anxious patients, their PI impaired control subscale score was not different from that of the other clinical groups.
Conclusions: The Turkish version of the PI has appropriate reliability and validity for assessing the frequency and severity of obsessive-compulsive symptoms.