Anadolu Psikiyatri Dergisi; 2002;3(3):147-154
Çeşitli sağlık kurumlarında ve sağlık meslek gruplarında şiddete uğrama sıklığı
Ü Ayrancı, Ç Yenilmez, Y Günay, C Kaptanoğlu
Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı, ESKİŞEHİR
Amaç: Bu çalışmada, sözel, fiziksel ve cinsel şiddet türlerinden birine son yılda en az bir kez maruz kalanlarla, kalmayan sağlık
çalışanlarının sosyo-demografik özelliklerine, çalışma yerlerine ve mesleklerine göre karşılaştırılması amaçlandı. Yöntem:
Çalışmada, sağlık çalışanlarının 2001 yılında şiddet türlerinden herhangi birine en az bir kez uğrayıp uğramadıkları sorgulandı. Bu
amaçla araştırma ekibi tarafından hazırlanan 8 maddelik bir soru formu kullanıldı. Soru formu, sağlık çalışanlarının mesleklerini,
çalıştıkları kurumları ve sosyo-demografik özelliklerini içerdi. Sonuçlar: Bin yetmiş bir sağlık çalışanının 544’ü (%50.8) çalıştığı
bir anda şiddet türlerinden birine ya da daha fazlasına maruz kalmıştı. Kütahya ve Ankara’da, 39 ve altı yaş grubunda ve çalışma
süreleri 61-120 ay arasında olanlarda, devlet hastanesi ve birinci basamak sağlık kurumlarında, acil servis ve servislerde,
pratisyen hekim ve hemşirelerde şiddetle karşılaşma oranı istatistiki olarak anlamlı düzeyde daha yüksek bulundu. Tartışma:
Sağlık çalışanlarına yönelik şiddetle ilgili çalışmalarda, sağlık çalışanlarının işyerlerinde karşılaştıkları şiddeti çalışma sürecinin
kaçınılmaz bir yanı olarak görmeleri nedeniyle pek çok olayın resmi olarak bildirilmediği saptanmıştır. İş yerindeki şiddeti
önlemek veya azaltmak için şiddet riskinin yüksek olduğu meslek gruplarının ve çalışma ortamlarının belirlenmesi amacıyla daha
fazla araştırma yapılması gereklidir.
The frequency of being exposed to violence in the various health institutions and health profession groups
Objective: In this study, it was aimed that the health workers who exposed or not to one of verbal, physical and sexual
violence types at least once at the last [year] were compared according to their socio-demographic characteristics, working
places, and professions. Methods: This study was conducted on the health workers who exposed or not to any violence at
least once in the [year] 2001. With this aim, a 8-item questionnaire form was used by reserachers, which included the health
workers’ professions and institutions, and socio-demographic characteristics. Results: Out of 1071 health workers, 544
(50.8%) had exposed to one or more of violence types when they are due on. The ratios of being exposed to violence were
more higher and statistically more significant in the cities of Kutahya and Ankara, in those aged 39 and less, in those working
between 61 and 120 [month]s, at the primary health care cares and state hospitals, in the emergency services and wards, among
the practitioners and nurses than the others. Discussion: In the researches related to violence directed health workers, it was
determined that a lot of incidents hadn’t been officially reported. Because the health workers had perceived the violence they
exposed as an inevitable side of working process. We recommend that more reseraches should be done to decrease and to
prevent workplace violence in the health profession groups and working places where risk of violence is likely to be high.