Yalnızlık, bireylerin iyi oluşunu olumsuz etkileyen fakat aşk ve ilişki doyumu ile azalan bir durum olarak değerlendirilmektedir çoğunlukla. Ancak son dönemde romantik ilişkilerin yalnızlık duygusunu ortadan kaldırmayabileceğini gösteren çalışmalar aşk ve yalnızlık ilişkisine farklı bir bakış açısı getirmektedir. Bu çalışmada da üniversite öğrencilerinin aşk biçemlerinin yalnızlığı doğrudan ve ilişki doyumları aracılığı ile yordayıp yordamadığını değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Anabilim Dalında öğrenim gören 125 öğrenciye UCLA yalnızlık ölçeği, ilişki doyumu ölçeği ve aşka ilişkin tutumlar ölçeği uygulanmıştır. Verilerin analizinde faktör analizi ve yapısal eşitlik modellemesi kullanılmıştır. Sonuçlar tutkulu aşkın yalnızlığı azalttığını, ilişki doyumunu artırdığını, oyun gibi aşkın yalnızlığı artırdığını, ilişki doyumunu düşürdüğünü, ilişki doyumunun da yalnızlığı azalttığını göstermektedir. Bununla birlikte, tutkulu aşk, oyun gibi aşk ve ilişki doyumunun yalnızlık üzerindeki etkisinin oldukça zayıf olduğu görülmektedir. Bu durum yalnızlık duygusunun, toplulukçu kültürlerde aşk ve romantik ilişkiden görece bağımsız olabileceğinin bir işareti olarak değerlendirilmektedir.

Loneliness has a negative effect on individuals’ well-being. On the other hand, love and relationship satisfaction are assessed as positive influences for loneliness. However, recently some studies bring a new perspective on love and loneliness relationship by pointing that loneliness cannot be end with romantic relationship. Based on this point, the present study examines the relationship between love styles, relationship satisfaction and loneliness by means of a model. In line with this point, UCLA loneliness scale, relationship satisfaction scale and attitudes towards love scale is applied to 125 students studying at Ankara University Faculty of Educational Sciences. Factor analyses and Structural Equation Modeling were used to evaluate the data. To assess the fit of model, goodness of fit chi squared test is conducted and RMSEA, CFI and NNFI values are calculated. Model indicates that passionate love (eros) decreases loneliness and increases relationship satisfaction while game playing love (ludus) increases loneliness and decreases relationship. Moreover relationship satisfaction decreases loneliness. However, it is seen that the effect of passionate love, love like game and relationship satisfaction on loneliness is weak. This situation can be assessed as a result of collectivistic culture which sense of loneliness can be independent of love and romantic relationships.