Obsesyon nevrozu, ilk olarak Freud tarafından içsel düşünceler ve bu düşünceleri engellemek amacıyla yapılan tekrarlı davranışlar olarak tanımlanmıştır. Lacan daha sonra bu terimi, kendisinin özne kurulum yaklaşımında bir yapı (structure) olarak kullanmıştır. Lacan’a göre özne (subject), farklı mekanizma ve yapıları içeren birkaç kimlik oluşum anında (moments) kurulmaktadır. Obsesyon nevrozu yapısının ayrışma (separation) anında oluştuğu belirtilir. Buna göre obsesyon nevrozu yapısı, ayrışma anında yaşanan kaygı ile baş etmeye çalışan Özne’nin Ötekini reddederek var olma biçimi ile ilişkilidir. Bu yazıda, obsesyon nevrozunun Ötekini reddetme, suçluluk, öfke ve kontrol gibi bazı özellikleri, Lacanyen özne kurulum yaklaşımı ile ele alınacaktır. Ayrıca, bir vaka örneği bu bağlamda değerlendirilecek, danışanın semptomları ile geçmiş örüntülerinin ilişkisine yer verilecektir. Yazının son bölümünde, vaka ile yürütülen terapi sürecinden örnekler Lacanyen analiz bağlamında değerlendirilecektir.

Obsessional neurosis was first introduced by Freud with some basic components that include inner thoughts and some compulsive acts. Lacan later used this term as a structure in his subject-formation approach. According to Lacan, the subject occurs in some important moments which have some different mechanisms and structures. Obsessional neurosis is one of those structures formed by separation moment. Indeed, the main feature of that structure is related with the issue of overcoming the anxiety that emerges from separation through the way of refusing the Other. In the current paper, the obsessional neurosis was detailed based on Lacanian subject-formation diagnosis approach with some features such as refusing the Other, desire, guilt, and control. Then, a case was examined within that context by drawing attention to the relation between his symptoms and previous patterns. At the end, therapy process of the case and Lacanian therapeutic approach were discussed.