Çocuk istismarının dünyadaki en yaygın biçimlerinden biri de çocuk evliliğidir. Reşit olmayan evliliklerin sıklığı dünyada azalmakla birlikte, Türkiye gibi ülkelerde yaygınlığını korumaya devam etmektedir. Çocuk evliliği genellikle 18 yaşından küçük bir çocuğun evlenmesi anlamına gelir. Bu evliliklerin çoğunluğu çocuğun bilinçli rızası olmaksızın yapıldığı için "erken ve zorla gerçekleştirilen evlilikler" olarak da tanımlanmaktadır. Çocuk evlilikleri, çocukları ailelerinden ve arkadaşlarından ayırmakta, aile içi şiddete maruz bırakmakta, gelişimlerini ve eğitim, sosyal ve mesleki alanlardaki fırsatları tehlikeye atmaktadır. Erken yaşta yapılan evlilikler depresyon ve intiharın yanı sıra psikolojik sorunlara da yol açabilir. Bu gözden geçirme yazısında erken evliliğin sıklığı, nedenleri ve psikososyal açıdan olumsuz sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

One of the most frequent forms of child abuse worldwide is child marriage. Underage marriages are going on to keep their commonness in countries such as Turkey although frequencies of them are decreasing in the world. Child marriage generally refers to the marriage of a child who is under 18 years of age. Because the majority of these marriages are performed without the conscious consent of the child, they are also defined as “early and forced marriages. Child marriages seperate children from their families and friends, expose them to domestic violence, jeopardize their development and the opportunities in educational, social and occupational areas. Early marriages may lead to psychological problems as well as depression and suicide. The aim of this article is to evaluate the frequency and causes of early marriage and its psychosocial consequences.