Bu çalışmada, barış eğitimi programının lise öğrencilerinin öznel iyi oluş ve umut düzeyleri üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Yarı deneysel desenin kullanıldığı araştırmada, deney grubunda 42 (kız, n=21; erkek, n=21), kontrol grubunda 42 (kız, n=21; erkek, n=21) olmak üzere toplam 84 (kız, n=42; erkek, n=42) katılımcı yer almıştır. Deney grubundaki katılımcılara 16 oturumdan oluşan Barış Eğitimi Programı uygulanırken; kontrol grubundaki katılımcılara herhangi bir müdahale yapılmamıştır. Araştırmanın bağımlı değişkenlerini ölçmek için Yaşam Doyumu Ölçeği, Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği ve Çocuklarda Umut Ölçeği kullanılmıştır. Öntest, sontest ve izleme ölçümlerinin yapıldığı çalışmada gruplararası farklılıkların tespitinde Tekrarlı Ölçümler İçin Tek Yönlü Çok Değişkenli Kovaryans Analizi (MANCOVA) uygulanmıştır. Araştırma bulguları, öntest puanlarına göre düzeltilmiş sontest ve izleme puanlarının bileşkesi bakımından grup ortalamaları arasında istatistiksel açıdan anlamlı farklılıklar bulunduğunu göstermiştir. Tek değişkenli ANCOVA sonuçları, deney grubundaki katılımcıların, kontrol grubundaki katılımcılara göre, öznel iyi oluş düzeylerinin anlamlı düzeyde arttığını; umut düzeyleri bakımından gruplararasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların bulunmadığını göstermiştir. Sonuç olarak, araştırma bulguları barış eğitimi programının yalnızca olumsuz özelliklerin önlenmesinde/azaltılmasında değil; öğrencilerin olumlu özelliklerinin geliştirilmesi, desteklenmesi ve güçlendirilmesinde de etkili olduğunu göstermiştir.

In this research, the effects of peace education program on high school students’ subjective well-being and levels of hope were investigated. The research having a quasi-experimental design included 42 participants (girl, n=21; boy, n=21) in the experimental group, 42 participants (girl, n=21; boy, n=21) in the control group, and 84 participants (girl, n=42; boy, n=42) in total. While a 16-session Peace Education Program was given to the participants in the experimental group; no intervention was provided for the participants in the control group. In order to measure the dependent variables of the research, the Satisfaction With Life Scale, Positive and Negative Affect Schedule, and Children’s Hope Scale were used. The study in which pretest, posttest, and follow-up measures were administered, Repeated Measures One Way Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) was performed to assess differences between the groups. Research findings indicated that there were statistically significant mean differences between the groups after adjusting the posttest and follow-up test scores for pretest differences. Univariate ANCOVA results indicated that while subjective well-being of the experimental group participants increased as compared to control group participants, there were no statistically significant differences between the groups with regard to levels of hope. To sum up, research findings proved that peace education program is effective not only at decreasing negative outcomes but also developing, supporting, and strengthening positive qualities.