Amaç: Uyku, çocukların sağlıklı büyüme ve gelişmeleri için çok önemlidir. Bozulmuş veya yetersiz uyku çocukta morbidite ve mortaliteye yol açmakta, çocuğun ve ailesinin hayat kalitesini olumsuz etkilemektedir. Uyku bozuklukları çocuklarla ilgilenen hekimler tarafından daha kolay tanınmakla birlikte uyku problemlerinin tanısı atlanmakta, göz ardı edilmekte ve uygun bölümlere konsültasyonlar ve tedaviler yetersiz kalmaktadır. Bu çalışma ile ülkemizdeki çocuk sağlığı ile ilgilenen hekimlerin çocuklarda uyku konusundaki farkındalıklarını göstermek istedik. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Sosyal Pediatri Sempozyumu’na katılan aile hekimleri ve pediatristlere bir anket doldurtuldu. Bulgular: Çalışmaya katılan 150 hekimin %67,3’ü çocuk hekimi iken; %32,7’si aile hekimi idi. Hekimlerin büyük çoğunluğu eğitim ve araştırma hastanesi veya üniversite hastanesinde çalışmakta idi. Hekimlerin %65,3’ünün çocuğu olduğu ve bunların dörtte üçünün (%76,5) çocuğunda uyku sorunu yaşadığı belirtilmiştir. Hekimlerin büyük bir çoğunluğu (%87,3) her bir hastasına 15 dakikadan az vakit ayırmakta idi. Hekimlerin uyku konusunu hastaların çok az bir kısmıyla konuştuğu görülmektedir. Hekimlerin sadece %12,8’i uyku konusunda yeterli eğitim aldığını ifade ederken, %29,3’ü bilgi ve deneyiminin yeterli olduğunu belirtmiştir. Yarıdan fazlasının uyku sorunu olan bir hasta ile karşılaştığında konsülte ettiğini ve en çok konsülte edilen bölümün çocuk psikiyatristi ve/veya psikolog olduğu görüldü. Kendi çocuğunda uyku sorunu yaşayan hekimlerin, uyku konusunda aileye daha fazla bilgi verdiği ve hastaları daha sık başka bölümlere konsülte ettikleri görüldü. Sonuç: Ülkemizde çocuklarda uyku konusu arka plana itilmiş bir konu olup çocuklarla ilgilenen hekimlerimiz bu konuda yetersiz kalmaktadır.

Objective: Sleep is crucial for development and growth of children. Sleep deprivation or deficiency leads to mortality and morbidity of the children, and influences the life quality of children and their family. Sleep disorders are easily diagnosed by pediatric health care providers, sleep problems may go unrecognized, and treatment and consultations may be insufficient. In the present study we aimed to demonstrate the awareness of pediatric health care providers in regards of child sleep issue. Materials and Methods: A questionnaire was filled out by pediatricians and family physicians attending to the Symposium of Social Pediatrics. Results: Of the participating 150 physician, 67.3% were pediatrician and 32.7% were family physician. Most of physicians were practicing in training and research hospitals or university hospitals. Of the physicians 65.3% had one or more children and three out of four (76.5%) had their offspring suffering from sleep problems. Most of physicians (87.3%) spent less than 15 minutes for a patient. It is found out physicians argued sleep issue with a minority of patients. Of the physicians only 12.8% indicated having sufficient education on sleep, 29.3% having sufficient knowledge and experience in sleep issue. More than half of the physicians were consulted by a patient suffering from sleep problems and the most consulted departments were child psychiatrist and/or the psychologists. Physicians having offspring suffering from sleep problems were more frequently informed parents in regards of sleep issue and made the patients consult to other departments. Conclusion: Children’s sleep is often an overlooked issue in our country and pediatric health care providers are insufficient about this issue.