Amaç: Bu çalışmada, adli makamlarca TCK madde 31/2 gereğince bilirkişi raporu düzenlenmek üzere bir üniversite hastanesine gönderilen suça sürüklenen çocuklar ve ailelerinin sosyodemografik özellikleri, suçun niteliği ve suç işleme davranışının zeka düzeyi ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışma, 01.07.2009-30.06.2013 tarihleri arasında adli makamlar tarafınca Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı’na TCK madde 31/2 gereğince rapor düzenlenmesi istenen çocuk ve ergenlerin dosya kayıtlarının geriye dönük olarak taranması ile gerçekleştirilmiştir. Adli dosya kayıtlarından olgular ve ailelerinin sosyodemografik özellikleri, WISC-R (Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised; WÇZÖ-R: Wechsler Çocuklar için Zeka Ölçeği-Yeniden Gözden Geçirilmiş Formu) sonuçları, klinik değerlendirme sonuçları ve adli olaya ilişkin bilgiler elde edilmiştir. Sonuçlar: Olguların %91.3'ü (s=116) erkek, %8.7'si (s=11) kızdır. Yüz yirmi yedi çocuğun, toplam 167 suç işlendikleri belirlenmiştir ve en sık işlenen suçun mal varlığına karşı işlenen suçlar olduğu, bunu beden dokunulmazlığına karşı işlenen suçların izlediği görülmüştür. Klinik değerlendirme ile olguların %65.4’ünün (s=83) normal zeka düzeyinde olduğu, %26.8’inin (s=34) sınırda zeka düzeyine sahip olduğu, %7.8’inin (s=10) zeka geriliğinin bulunduğu belirlenmiştir. Bir kez suç işleyenlere göre, yineleyen suç öyküsü bulunanların sözel zeka puan ortalaması istatistiksel olarak düşük saptanmıştır. Tartışma: Suça sürüklenen çocuklarda entelektüel sınırlılık, sosyoekonomik güçlükler, hem çocuk, hem de ailede düşük eğitim düzeyinin sıklığı dikkat çekicidir. Çocuk suçluluğunu azaltmak için risk altındaki çocukların gereksinimlerinin belirlenmesi ve buna uygun koruyucu ve destekleyici önlemlerin alınması gerekli görünmektedir.

Objective: This study aimed to evaluate the sociodemographic features of the juvenile offenders and their families, the characteristics of the crime and the relationship between criminal behavior and intelligence in a group of teens that were referred to a university hospital for forensic evaluation regarding Turkish penal code article 31/2, by legal forces. Methods: This study was carried out by the retrospective assessment of medical records of children and adolescents that were referred to Pamukkale University Medical School Child and Adolescent Psychiatry Department for forensic evaluation regarding Turkish penal code article 31/2 by legal authorities between the dates 01.07.2009 and 30.06.2013. Sociodemographic features of the cases and their families, WISC-R (Wechsler Intelligence Scale for Children-revised) results, clinical assessment results and data regarding the legal process were derived from the legal file records of the cases. Results: Of the cases, 91.3% (n=116) were male while 8.7% (n=11) were female. A total of 127 children were convicted of 167 crimes in total and the most common committed crimes were offences against property while offences against physical integrity came in the second. Via clinical evaluation, it was determined that 65.4% of the cases (n=83) had normal intellectual capacity. Of the cases, 26.8% (n=34) had borderline intellectual functioning while 7.8% (n=10) had some type of mental retardation. Repeat offenders had statistically lower average verbal IQ scores compared to one- time offenders. Discussion: It is remarkable that delinquent children have frequently common problem areas such as limited intellectual capacity, socioeconomic difficulties and low educational backgrounds for both the cases and their families. It seems necessary to determine the requirements of children under risk and taking precautions and providing support in relation to this, to successfully decrease the rates of child delinquency.