Türk Psikiyatri Dergisi; 2003;14(1):51-59
Konversiyon bozukluğunda sosyodemografik ve klinik özellikler
Ş Uğuz, F Toros
Çukurova Ü. Tıp Fak. Psikiyatri ABD, Adana
Amaç: Bu çalışmanın amacı konversiyon bozukluğu olan olguların sosyodemografik, klinik özelliklerinin, ektanı sıklığının, hastalık süresi ile ektanı sıklığı ve kişilik özellikleri ilişkisinin incelenmesidir.
Yöntem: Çalışmaya DSM-IV tanı ölçütlerine göre konversiyon bozukluğu tanısı konan, yaşları 15-48 arasında değişen toplam 72 olgu alındı. Tüm hastalara Hacettepe Kişilik Envanteri uygulandı. Hastalar 4 yıldan daha kısa (Grup 1) ve uzun (Grup 2) yakınması olanlar diye iki gruba ayrıldı.
Bulgular: Hastaların 63’ü kadın, 9’u erkekti. Hastalığın başlama yaş ortalaması 25.9±7.5 idi. Çalışmaya alınan olguların %97.2’si en fazla 11 yıl eğitim almıştı. Olguların %40.3’ü katılma ya da konvülsiyonlar, %40.3’ü duyu belirtisi ya da kaybı, %5’i motor belirti ya da kaybı, %12.6’sı karışık görünüm sergileyen belirtilerle başvurmuştu. Ortalama yakınma süresi 4.2±1.4 yıl (min= 1, mak= 20) olarak belirlendi. Olguların, %59.7’sinde ataklardan önce belirgin stres etkeni vardı. Grup 1’de 12 (%28.6), Grup 2’de 17 (%56.7) hastada ektanı vardı (p=.01). Ortalama nevrotik eğilimler puanları Grup 2’de (6.1±4.1) Grup 1’e (3.1±3) göre (p=.03) daha yüksekti. Grup 2’de ortalama duygusal kararlılık puanı (4.2±3.5) Grup 1’e (7.1±3.3) göre anlamlı düzeyde daha düşüktü (p=.03).
Sonuç: Konversiyon bozukluğu sıklıkla genç erişkin yaşta başlamakta, genellikle bir stres etkeninin ardından ortaya çıkmakta, hastalık süresi uzadıkça eşlik eden ruhsal bozukluk sıklığı artmakta; en sık olarak da depresyon ektanı olarak bulunmaktaydı.
Sociodemographic and Clinical Characteristics of Patients with Conversion Disorder
Objective: To determine the sociodemograhic, and clinical characteristics, and comorbid diagnosis of patients with conversion disorder, and also to evaluate the relationship between the duration of conversion and comorbid diagnosis and personality factors.
Method: Seventy-two patients who were diagnosed with conversion disorder according to DSM-IV criteria, were included in this study. The Hacettepe Personality Inventor, was administered to all patients, and they were divided into two groups. The first group had conversion symptoms for four [year]s (Group 1), while the other group had conversion symptoms more than four [year]s (Group 2).
Results: Sixty-three of patients were female, 9 were males. The average onset age of the disorder was 25.9±7.5. Seventy patients (97,2%) had received a maximum of 11 [year]s of education. 40.3% of patients sought treatment because of seizures or convulsions, 40,3% because of sensory symptoms or deficits, 5% because of motor symptoms or deficits, and 12,6% because of mixed presentations. The mean duration of complaints was 4.2±1.4 [year]s (min= 1, max= 20). 59.7% of the patients had prominent stress before the onset of the conversion symptoms. There were 12 (28.6%) comorbid psychiatric disorders in Group 1, and 17 (56,7%) in Group 2. Although the mean neurotic trend scores in Group 2 (6.1±4.1) were higher than Group 1 (3.1±3) (p= .03). The mean emotional resolution scores were lower in Group 2 (4.2±3.5) than in Group 1 (7.1±3.3) (P= .03).
Conclusion: Conversion disorder tends to start in early adulthood, and usually follows a stress factor. As the duration of the disorder increases, comorbid psychopathologies, and the level of anxiety, and especially the prevalence of depression increase.