Samuel Beckett'in tiyatrosu, genel olarak durağan tiyatro olarak bilinir. Ancak, bu durağan tiyatroda şaşırtıcı bir dinamizm vardır. Özellikle, Godot'yu beklerken oyununda incelemeye değer bir enerji birikimi göze çarpar. Bu enerjinin kaynağı, dünya insanının bitmek tükenmek bilmeyen beklentisidir. Beklenti teması, Beckett'in bütün oyunlarında görülür. Godot'u beklerken oyununda, iki karakter Godot'yu bekler ve Godot gelmez. Onun gelmemesi, bu beklentiyi yoğunlaştırır. Beklentinin yoğunlaşması, oyunun enerji birikimini sağlar. Bu enerji birikimi, birkaç şekilde görülür: 1. Oyundaki karakterler 2. Oyundaki mekan 3. Oyundaki dil 4. Beklenti teması 5. Beckett oyunlarının yoruma açık oluşu Karakterlerin beklentileriyle başa çıkabilmeleri için yarattıkları durumlar, mekan kullanımındaki hareketlilik, dildeki canlılık, beklenti temasının içerdiği enerji ve Beckett oyunlarına getirilebilen sonsuz yorumlar, Beckett tiyatrosunun hiç de sanıldığı kadar durağan olmadığını gösterir.

Samuel Beckett's theatre has always been regarder as a still theatre where nothing much happens in appearance. Yet, in this still theatre an incredible dynamism is embedded. The force that generates this dynamism lies in the expectation of the characters. in Waiting for Godot, two characters persistently wait for Godot who never comes. The fact that Godot does not come, wets the espectation of the characters, which in a way builds up a tremendous amount of energy in the play. The source of this incredible amount of energy lies in the following factors: 1. Characters 2. Space 3. Language 4. Theme of espectation 5. The inexhaustible interpretation potential of Beckett's plays. The characters are constantly busy doing something while waiting; the theatrical space is used vividly; the language embodies vitality; the theme of expectation generates dynamism; the fact that the play can have numerous interpretations shows the energy capacity. Hence, the underlying dynamism of the still theatre of Beckett.