Bu çalışmanın amacı boyun eğici davranışların evlilik doyumu üzerindeki etkilerini incelemek ve boyun eğici davranışlar ve evlilik doyumu arasındaki ilişkide algılanan evlilik problemleri çözümleme becerisinin oynadığı kritik rolü araştırmaktır. Araştırmaya çocuklarından en az biri üniversite öğrencisi olan 92 evli çift katılmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde, araştırmada kullanılan ölçme ve değerlendirme araçlarının geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmış, ikinci bölümde ise değişkenlerin birbirleriyle olan korelasyonları değerlendirilmiş ve hiyerarşik regresyon analizi kullanılarak çalışmanın hipotezi test edilmiştir. Elde edilen verilere göre, çiftlerin boyun eğici davranışlarındaki artışlar algılanan problem çözme becerilerinin düşmesine, bu da evlilik doyumlarının azalmasına neden olmaktadır. Çalışmanın sınırlılıkları ve psikoterapi uygulamalarına katkıları literatür ışığında tartışılmıştır.

The aim of the present study is to assess the effects of submissive acts on marital satisfaction, and the critical role of perceived marital problem solving abilities on this relationship. Ninety-two married couples, who have at least one university student children, participated into study. In the first part of the study reliability and validity studies of the assessment devices were completed and in the second part of the study correlations between the variables of the study were examined and the main hypotheses of the study was assessed via using hierarchical regression analysis. According to statistical analyses it was found that increment in the submissive acts of the couples led to decrement in the perceived marital problem solving abilities of the couples and which led to lowered marital satisfaction. Limitations of the study and possible effects of these findings on psychotherapy practices are discussed in the light of current literature.