Bu çalışmadaki temel amaç aleksitimi ve yalnızlık arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma 2001-2002 eğitim ve öğretim yılı bahar yarı yılında Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde okuyan öğrenciler arasından rastgele seçilmiş 230 öğrenciye Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ) ve UÇLA Yalnızlık Ölçeği uygulanarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada yapılan analizler sonucunda üniversite öğrencilerinin aleksitimi ve yalnızlık düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (r-.66). Kız ve erkek öğrencilerin yalnızlık puanları arasında .05 düzeyinde anlamlı bir farklılık olduğu ancak aynı öğrencilerin aleksitimi puanları arasındaki farkın anlamlı olmadığı bulunmuştur. Ayrıca öğrencilerin kaldıkları yerlere göre yalnızlık ve aleksitimi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı anlaşılmıştır.

The main purpose of this study is to investigate the relationship between alextihymia and loneliness. The research is carried out by administrating Toronto Alexithymia Scale (TAS) and UÇLA Loneliness Scale to the 230 students selected randomly from the Faculty of Economy and Administrative Science of Gazi University. The analysis indicated that there is a significant positive relationship between alexithymic and loneliness level of students (r=.66) Beside this there is a significant difference between loneliness scores of male and female students, but the difference between alexithymic level of male and female students is not significant at. 05 level. Moreover it is understood that according to place of residence there is no significant difference between alexithymic and loneliness level of students.