Klinik psikoloji alanında bağlanma, çocukluk döneminde çocuğun kendisine bakım verenlerle ilişkilerinin niteliklerine göre oluşan ve kişinin yetişkinlik döneminde kişilerarası ilişkilerinin niteliğini belirleyen bir olgu olarak değerlendirilmekte; özsaygı ve psikopatolojik semptomlarla ilişkili bulunmaktadır. Yetişkinlikteki bağlanma tarzlarını ölçtüğü ileri sürülen çeşitli ölçekler bulunmakla beraber bunlar arasında en sık kullanılanı ve ülkemizde de uyarlaması yapılmış olan ikisi Yakın İlişkilerdeki Yaşantılar Envanteri I ve Yakın İlişkilerdeki Yaşantılar Envanteri II’dir. Mevcut çalışmanın amacı, YİYE-I ölçeği ile ölçülmeye çalışılan bağlanma olgusunu, kendilik algısı, olumsuz otomatik düşünceler ve psikopatolojik semptomlar arasındaki ilişkiler bağlamında değerlendirmektir. YİYE-I’in faktör yapısının incelenmesi de araştırma hedefl eri arasındadır. Yapılan analizler sonucunda YİYE-I’in, güvenli, kaygılı ve kaçınmalı bağlanma olarak isimlendirilen ve varyansın % 44.17’sini açıkladığı üç faktörlü bir yapısı olduğu bulunmuştur. Bu faktör yapısı ile Sümer (2006) tarafından bulunmuş olan faktör yapısı arasındaki benzerlikler ve farklılıklar, araştırma bulguları bağlamında tartışılmıştır. Kendilik algısının, yaş, kendine yönelik olumsuz duygu ve düşünceler, ilişkilere yönelik algılar ve güvenli bağlanma tarafından yordanabildiği gözlenirken; psikopatolojik belirtilerin ise cinsiyet, yaş, kendine yönelik olumsuz duygu ve düşünceler, kaçış ve yalnızlık temalı otomatik düşünceler, kendine ve ruh sağlığına yönelik algılar, kaygılı ve güvenli bağlanma tarzları ile yordanabildiği görülmüştür.

In the clinical psychology literature, attachment is considered to be a phenomenon which develops in accordance to the quality of interpersonal relations with the primary caregiver during infancy and childhood, and which affects the quality of interpersonal relations during adulthood. It is also found to be associated with self-esteem and psychopathological symptoms. There are several instruments developed to measure attachment styles during adulthood, two of which are the inventories for Experiences in Close Relationships I and II, which were both adapted for the Turkish culture. The aim of the present study is to investigate the attachment phenomenon measured by the ECR-I, in the context of its relationships with self-perception, automatic thoughts and psychopathological symptoms. Another aim of the study is to look at the factor structure of ECR-I. The analyses revealed a 3 factor structure (secure attachment, anxious attachment, and avoidant attachment), explaining 44.17 % of the total variance. This 3 factorial structure and the 2 factorial structure, proposed by Sümer (2006), were compared in terms of their similarities and differences in the context of the study fi ndings. Self perception could be signifi cantly predicted by age, negative automatic thoughts and feelings regarding one’s self, perception of interpersonal relationships and secure attachment style. Whereas, psychopathological symptoms could be signifi cantly predicted by gender, age, negative automatic thoughts regarding one’s self and automatic thoughts of escape and avoidance, perception of one’s psychological health, self perception, and anxious and secure attachment styles.