Amaç: Obstrüktif Uyku Apne sendromu (OUAS) uykuda defalarca üst solunum yolunun tıkanması ile karakterize klinik bir sendrom olup, kronik aralıklı hipoksi gelişimi sonucu dokuda enflamasyon oluşumuna neden olur. OUAS’da IL-6 ve CRP en sık araştırma yapılan enflamasyon biyobelirteçleridir. Enflamasyon gelişimi sırasında IL-6, hepsidinin önemli bir aktivatörüdür. Bu çalışmada OUAS’lı hastalarda hepsidin düzeyleri araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Uykuda solunum bozukluğu öntanısı ile polisomnografi uygulanan 44 hasta çalışmaya alınmıştır. Apne Hipopne İndeksine (AHİ) göre AHİ?15 olan 29 orta-ileri derece OUAS’lı hasta ve AHİ<15 olan hafif derece OUAS’lı veya OUAS olmayan toplam 15 hasta çalışmaya alınmıştır. Tüm hastalardan Polisomnografi (PSG) öncesi (gece) ve PSG sonunda (sabah) hepsidin değerlerini tespit etmek amaçlı kan örnekleri alınmıştır. Bulgular: Orta-ağır derece OUAS’lı hastalarda gece hepsidin düzeyleri daha düşük bulunurken (U=-3,91, p<,001), gece-sabah hepsidin değerleri farkı yine orta-ağır OUAS’lı hastalarda hafif OUAS veya OUAS olmayan gruba göre çok daha yüksek bulunmuştur (t=-2,83, p=,007). AHİ değeri gece ölçülen hepsidin (Hep E) ile negatif yönde korele bulunurken (rs=- 0,48, p=0,001), gündüz hepsidin değeri (Hep M) ve gece-gündüz farkı düzeyleri ile bağıntılı bulunmamıştır. Gece ölçülen hepsidin değerleri artışı kovaryanlar kontrol edildikten sonra dahi orta-ağır OUAS sıklığı ile negatif bağıntı bulunmuştur. Hep E ile Hep M arasındaki sayısal fark artışıyla orta-ağır derece OUAS sıklığında 1,08 kat artış tespit edilmiştir. (%95 CI 1,02-1,15, p=,02). Sonuç: Bu araştırma; günümüze dek OUAS ve hepsidin arasındaki ilişkiyi araştıran öncü bir çalışmadır. Orta-ağır derece OUAS’lı hastalar içinde Hep E değerlerinde ciddi artış ve Hep E - Hep M değerleri farkında da ciddi değişiklikler bulunmuştur. Hepsidin, OUAS da hipoksi/reoksijenasyon epizodları ve enflamasyonu belirlemekte iyi bir biyobelirteç olabilir.

Objective: Obstructive Sleep Apnea syndrome (OSAS) is a clinical syndrome characterized by recurrent episodes of upper airway obstruction during sleep, resulting in chronic intermittent hypoxia and causing inflammation. IL-6 and CRP are the most commonly studied inflammation biomarkers in OSAS. Given that IL-6 is an important activator of hepcidin during inflammation. In this study, hepcidin levels in OSAS patients were examined. Materials and Methods: A total of 44 patients undergoing Polysomnography (PSG) for suspected sleep disorder breathing were studied. Patients were classified as having no to mild OSAS (n=15) or moderate to severe OSAS (n=29) based on apnea-hypopnea index (AHI) (AHI <15 vs. AHI ?15, respectively). Blood samples were obtained at night before PSG and in morning to obtain hepcidin levels. Results: Patients with moderate to severe OSAS had lower evening hepcidin levels (U=-3.91, p<.001) and a greater change in evening to morning hepcidin levels (t=-2.83, p=.007) than patients with no or mild sleep apnea. AHI was negatively correlated with evening hepcidin (Hep E) (rs=-0.48, p =0.001) but was not significantly associated with morning hepcidin (Hep M) or change in evening to morning hepcidin levels. Greater Hep E levels were associated with significantly decreased odds of having moderate to severe sleep apnea even after controlling for covariates. A greater change in Hep E to Hep M levels were associated with a 1.08-fold increase in the odds of having moderate to severe sleep apnea (95% CI 1.02-1.15, p=.02). Conclusion: This is a pioneer study to date to investigate the association between hepcidin and OSAS. Among patients with moderate-severe OSAS, significant increases in Hep E levels and change in Hep E to Hep M levels were found. Hepcidin may be a useful marker for the detection of hypoxia/reoxygenation episodes and inflammation in OSAS.