Psikanaliz, 20. yüzyılın başında Viyana'da doğduğunda insan zihni ve psikiyatrik bozukluklar ile ilgili düşüncede bir devrim yaratmıştır. II. Dünya Savaşından sonra psikanalizin etkisi altında gelişen psikiyatri, nöroloji ile yakından ilişkili deneysel bir tıp disiplini olmaktan psikoterapiye odaklı ve kurama dayalı bir uzmanlığa dönüşmüştür. İzleyen 50 yıl boyunca psikanaliz alanında ampirik araştırmaların pek fazla yapılmaması ciddi eleştirilere neden olmuştur. Bu eleştiriler ışığında özellikle son 20 yılda psikanalitik disiplinin çağdaş psikiyatrideki yerini sağlamlaştırmak hedeflenmiş, deneysel çalışmalara hız verilmiştir. Sonucunda, gerek kanıta dayalı psikoterapi, gerek zihnin biyolojisi alanlarında önemli araştırmalar gerçekleştirilmiştir. Bu makalenin amacı, teknolojinin psikiyatriyi taşıdığı bugünkü noktada psikanalitik yönelimli psikoterapinin yerini gözden geçirmektir.

When psychoanalysis emerged from Vienna early in the twentieth century, it represented a revolutionary way of thinking about the human mind and its disorders. Under the influence of psychoanalysis, psychiatry was transformed in the decades following World War II from an experimental medical discipline closely related to neurology into a nonempirical specialty focused on psychotherapy. Over the next 50 years, psychoanalysis is much criticised due to its paucity in empirical research. To survive criticism and strengthen its place in contemporary psychiatry empirical research has gained momentum in the last 20 years. As a result, important studies have been implemented in the fields of both evidence-based psychotherapy and biology of mind. The aim of this paper is to review the position of psychoanalytically oriented dynamic psychotherapy in today's technologically improved psychiatry era.