Elektrokonvülzif tedavi (EKT), keşfedilmesinden sonraki dönemde ruhsal bozuklukların büyük bir kısmında, başka bir tedavi seçeneğinin olmamasından dolayı uygulanmıştır. 1980’lerden sonra ise psikotik özellikli major depresyon, katatoni ve ilaç tedavisine yanıt vermeyen mani gibi belirli tanısal durumlarda etkili olduğu ve daha çok bu tanısal endikasyonlarda kullanılması önerilmiştir. EKT’nin hangi durumlarda kullanılmaması gerektiği konusunda klinisyenler arasında bir fikir birliği yoktur. Bu konudaki temel yaklaşım hasta için yarar- risk oranının göz önünde bulundurulmasıdır.

Electroconvusive therapy (ECT) in the period after discovery, had been used in the treatment of most of the mental disorders since there was no any other alternative. But after 1980s it was suggested to be used in indications like in psychotic depression, catatonia and some cases like treatment resistant mania. There is no consensus between clinicians about what is contraindicated for ECT. The main approach in this point is to consider benefits and risks of ECT for patient.