Bu araştırma 17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 tarihler­ inde Türkiye` de gerçekleşen Marmara bölgesi depremlerini yaşayan üniversite öğrencileri üzerİne yapılmıştır. Araştırmanın amacı, deprem felaketini yaşayan üniversite öğrencilerinin depremden 18 ay sonraki deprem stresiyle başaçıkmada kullandıkları stratejilerin iyimserlik düzeylerine ve cinsiyete göre anlamlı bir fark gösterip göstermediğini saptamaktır. Araştırmaya 161 gönüllü depremzede öğrenci katılmıştır. Ver­ iler BSÖ (Aysan, 1994) ve YYT (Aydın ve Tezer, 1991) ile toplanmıştır. Verilerin analizinde çok yönlü ve çok değişkenli MANOVA kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları, depremzede öğrencilerin BSÖ` nin üç alt ölçeğinden (sosyal destek arama, problem çözme ve kaçınma) aldıkları puanlar arasında iyimser­ lik düzeylerine (yüksek ve düşük) ve cinsiyete göre anlamlı bir fark bulunmadığını göstermiştir. Bulgular başaçıkma ve iyim­ serlik ilişkilerinin incelendiği literatür ışığında tartışılmıştır. Araştırmanın bulgularına dayalı olarak ruhsağlığı hizmetlerini sunan uygulayıcılara ve gelecekte yapılacak araştırmalara yöne­lik öneriler sunulmuştur.

The purpose of this study was to investigate if college students` coping strategies 18 months following the August 17th and November 12th earthquakes (the Marmara Earthquakes) varied according to their gender and level of optimism. A vol­ unteer sample of 161 college students who had experienced the quakes was used. The CSS (Aysan, 1994) and the YYT (Aydin & Tezer, 1991) were used in data collection. Multivariate Anal­ ysis of  Yariance (MANOYA) was used in data analysis. The results showed that students` scores on the three of the subscales of the CSS (social support, problem solving, and avoidance) did not differ according to their level of optimism (higher and low­ er) or their gender. The findings were interpreted in accordance with the existing literature on coping and optimism. Limitationsof  the study, recommendations for future research and mental health professionals were discussed.