Bugün seks terapileri olarak bilinen yaklaşımın temelleri, Masters ve Johnson'un (1) yazdığı "İnsanın Cinsel Yetersizliği" (Human Sexual Inadequacy) adlı kitabın yayınlanması ile atılmıştır. Masters ve Johnson'dan önce, cinsel işlev bozukluklarında temel tedavi yaklaşımı olarak psikoanalitik yaklaşımlar uygulanmakta idi. Cinsel işlev bozukluklarının bir kısmının kökeninde çocukluk dönemindeki deneyimlerin ve bilinçdışı psişik çatışmaların olduğu düşünülmekle birlikte, seks terapilerinin amacı derinde yattığı varsayılan bilinçdışı çatışmaların analizi ve bunlara içgörü kazandırma çabaları değil, daha çok soruna özgül teknikler kullanarak cinsel işlev bozukluğunu gidermek olmuştur. Gerek cinsel işlev bozukluğunun türüne özgül tekniklerin geliştirilmesi, gerekse aynı tekniklerle Masters ve Johnson'un aldıkları parlak sonuçlar tedavi alanına farklı disiplinlerden büyük bir ilginin kaymasına neden olmuştur. Ancak Masters ve Johnson sonrası dönemde hiçbir araştırmacı tedaviden, onların aldığı parlak sonuçları alamamıştır. Bunun birçok nedeni olmakla birlikte en önemli nedenlerinden biri kuramın malzemesinin insan olmasıdır. Seks terapileri yalnızca bazı tekniklerin, sistematik bir biçimde uygulanmasından ibaret değildir. Herşeyden önce insanın cinsel işlev alanını diğer işlev alanlarından bağımsız olarak düşünmek mümkün değildir. Uygulamada teknikler her çiftin ya da bireyin gereksinmelerine uygun olarak düzenlenebilmeli, değiştirilebilmeli ve paket tedavi programları arayışından uzaklaşılabilmelidir. Dolayısıyla seks terapilerini uygulayacak klinisyenlerin bu tür terapötik yaklaşımların gelişim öyküsünü, yani dününü ve bugününü iyi bilmeleri ve geleceğin gereksinmelerini de gözönüne alarak tedaviyi daha etkin kılmak için çaba göstermeleri gerekmektedir.