Birçok elektrokonvülzif tedavi kılavuzunda, elektrokonvülzif tedavi uygulamasını tercih edilen tedavi olarak gösterildiği durumlar olarak psikotik özellikli şiddetli depresyon, manik deliryum ve katatoni gösterilir. Elektrokonvülzif tedavi uygulaması kararı her bir hasta için, psikiyatrik tanı, belirtilerin tipi ve şiddeti, geçmiş tedavi öyküsüve tedavi yanıtları, alternatif tedavi seçeneklerinin belirlenmesi ve hasta tercihi gibi maddeler göz önüne alınarak fayda-zarar değerlendirmesi yapılarak verilir. Bu gözden geçirmede elektrokonvülzif tedavinin etki mekanizması, nörokimyasal etkileri ve yan etkileri literatür ve klinik deneyimler ışığında tartışılacaktır.

Most of the electroconvulsive therapy guidelines state that severe major depression with psychotic features, manic delirium, or catatonia are conditions where there is a clear consensus favoring early electroconvulsive therapy. The decision to administer electroconvulsive therapy is based on an evaluation of the risks and benefits for the individual patient and involves a combination of factors, including psychiatric diagnosis, type and severity of symptoms, prior treatment history and response, identification of possible alternative treatment options, and consumer preference. In this review history, mechanisms of action, side effects that have been referenced in the literature and clinical experience are discussed