Somatizasyon terimi, altta yatan, tespit edilebilir fiziksel patoloji olmamasına rağmen, rahatsızlık veren bedensel belirtilerin yaşanması anlamına gelir. Somatizasyon beden tuvali üzerine çizilmiş bir tablo olarak görülebilir ve bütün tablolarda olduğu gibi tuval ne boyaların ne de resimdeki temanın kaynağıdır. Kültürel psikiyatri alanındaki çalışmalar somatizasyonun her zaman sosyokültürel kaynaklardan köken aldığını, bunun da ötesinde sosyokültürel bir kalıp içinde şekillendiğini göstermektedir. Kültür, bütün psikiyatrik bozuklukların patogenezinde değişken şekillerde rol alsa da, somatizasyon süreci boyunca oynadığı rolün önemi çok daha belirgindir. Somatizasyonun bilinçdışı çatışmaların dışavurumu olduğunu iddia eden indirgeyici yaklaşımın bundan böyle geçerli sayılması mümkün değildir. Bedensel bir belirti yaşam koşullarından memnuniyetsizliğin dışavurumu için bir yol olabilir, sosyal rolleri yerine getirmede karşılaşılan zorluklarla ilgili üstü örtülü bir şikâyet anlamına da gelebilir ve bunun da ötesinde bireyi sağlık sistemi içinde çare aramaya zorlayacağı için, problemlerin çözümüne hizmet etme işlevi de görebilir. Fark edilebileceği gibi, koşullar ne kadar değişemez ve düzeltilemez ise bedensel belirtiler de o kadar şiddetlidir. Somatizasyonun, hastalıkların sosyokültürel yönleriyle ilgili bir duyarlılık ve bilgi birikimi ile ele alınması son derece önemlidir. Böyle bir yaklaşım, en azından önce tedavi ekibinin daha sonra da sağlık sisteminin üzerindeki yükü azaltmak için benimsenmelidir.

The term “somatization” refers to the experience of disturbing bodily symptoms in the absence of any underlying detectable physical pathology. Somatization can be seen as a painting on the body canvas and -as any other painting- the canvas is not the source of neither paints nor of the theme in the picture. Researches in the field of cultural psychiatry have been pointing out the fact that somatization always emanates from sociocultural sources; furthermore it takes form in a sociocultural template. Even “culture” variously takes place in pathogenesis of all psychiatric disorders; the importance of its role throughout the process of somatization is much more salient. The reductive assumption which claims that somatization is the expression of unconscious battle of conflicts, cannot be taken as valid anymore. A somatic symptom may be a way of expressing dissatisfaction with living conditions, may be a implicit complaint about some difficulties in performing the expected social roles and moreover, by forcing the individual to seek for help in the health system, it may serve as a way of achieving a solution about the problems. As it can be recognized, the more conditions are unimprovable and unchangeable, the more somatic symptoms are resistant. Handling the somatization with sensitivity and competence about sociocultural aspects of the disorders is quite essential. This kind of approach must be embraced, at least for diminution of the burden on both treatment team and on whole health care system.