Amaç: İntihar düşüncesi ve tamamlanmış intiharı, bir ortaçağ İtalyan metni üzerinden -özellikle sosyal ve çevresel tetikleyicilerin rolünü inceleyerek- daha iyi anlamaktır. Önceki çalışmalarda, intihar düşüncesi ve tamamlanmış intihar ile ilişkili durumları daha iyi anlamak için eski Yunan ve Roma, İskandinav ve Fin uygarlıklarına ait metinler başarı ile incelenmişti. Bu metinler, görünürde ruhsal bozukluğu olmayan kişilerin sancılı sosyal/çevresel durumlara yanıt olarak intiharlarının anlatımlarını içeriyordu. Yöntem: Giovanni Boccaccio tarafından 1349-1351 yılları arasında yazılan ve 100 kısa öyküden oluşan Decameron ayrıntılı olarak incelenmiştir. Decameron, Büyük Veba Salgını (Kara Veba) sonrasında geçer ve veba istilâsındaki Floransa’dan ayrılıp kırsala tatile giden 10 kişi hakkındadır. Gezinin her 10 gününde herkes bir öykü anlatır ve böylece Boccaccio’nun 100 öyküsü ortaya çıkmış olur. Öykülerde yer alan intihar düşüncesi ve tamamlanmış intihar ile ilgili tüm ifadeler bu çalışma için toplanmış ve uygun başlıklarla düzenlenmiştir. Bulgular: Toplamda, özellikle romantik sorunlar olmak üzere sosyal tetikleyicilere yanıt olarak gerçekleşen 9 intihar düşüncesi ile 4 tamamlanmış intihar belirlenmiştir. Sonuç: Sosyal tetikleyicilere bağlı intihar düşüncesi ve tamamlanmış intihar Decameron’un bir özelliğidir ve ortaçağ İtalyan kültürünün de özelliği olduğu söylenebilir. Bu sonuç, sıklıkla ruhsal bozukluklara bağlı olarak ortaya çıkan intiharın, bir bozukluk olmadan kişinin içinde bulunduğu açmazın sonucu olabileceğini ileri süren diğer çalışmaların sonuçları ile uyumludur.

Objective: To extend our understanding of suicidal ideation and completed suicide via examination of a medieval Italian text—in particular, examination of the role of social and environmental triggers in such events. Previous studies have successfully examined the texts of ancient Greco-Roman, Old Norse, and Finnish civilizations to better understand the circumstances associated with suicidal ideation and completed suicide. Those texts included depictions of suicide by people without any apparent mental disorder in response to painful social/environmental circumstances. Materials and Methods: The Decameron, a collection of 100 short stories written by Giovanni Boccaccio in 1349-51, was examined in detail. The setting of The Decameron is during the Black Death and concerns a group of 10 people that leave plague-ridden Florence for a holiday in the countryside. On each of the 10 days of their trip, each individual tells a story, which in total form the 100 stories of Boccaccio’s work. For the present study, all mentions of suicidal ideation and completed suicide were listed and arranged with appropriate headings. Results: In total, 9 accounts of suicidal ideation and 4 accounts of completed suicide were identified, all of which were in response to social stressors, particularly romantic problems. Conclusion: Suicidal ideation and completed suicide in response to social stressors was a feature of The Decameron and it is feasible that this may have been a feature of medieval Italian culture. This would be in agreement with the findings of other studies that suggest that although commonly occurring in response to mental disorder, suicide can occur independently of such disorder as a result of a predicament in which an individual finds him/herself.