Amaç: Kognitif bozukluk, depresyonun yeti yitimine yol açan önemli nedenlerindendir. Ancak literatürde, depresyondaki kognitif bozukluk ve doğası hakkında çelişkili sonuçlar mevcuttur. İlk atak (İA) ve rekürren depresyon (RD) hastaları arasında kognisyon açısından fark bulan ve bulmayan çalışmalar, kognitif bozukluğun depresyon şiddetinden bağımsız olduğunu gösteren ve göstermeyen çalışmalar vardır. Bu araştırmada, İA ve RD hastalarının kognitif işlevler açısından karşılaştırılması, atak sayısının ve depresyon şiddetinin kognitif işlevlere etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Psikiyatri polikliniğine ayaktan başvuran, ek psikiyatrik/nörolojik bozukluğu olmayan, kognitif işlevleri etkileyebilecek bedensel hastalığı bulunmayan, ilaç kullanmakta olmayan 33 İA ve 37 RD hastası sözel bellek süreçleri, sözel akıcılık, Stroop, Benton yüz tanıma, Boston adlandırma testleri ile değerlendirilmiştir. Bulgular: İA ve RD grupları arasında, 3’ten fazla ya da az atak geçiren RD hastaları arasında kognitif işlevler açısından bir fark yoktu. Ancak ağır depresyonu olan hastaların kendiliğinden adlandırdıkları kelime sayıları ve anlık bellek puanları daha düşüktü. Depresyon puanı Stroop renkli kelimeleri okuma süresiyle pozitif, Sözel Bellek Süreçleri Testi öğrenme puanıyla negatif biçimde koreleydi. Perseverasyon puanı da toplam depresif atak süresiyle pozitif biçimde koreleydi. Sonuç: Depresif atak sayısından ziyade depresyon şiddeti bilişsel işlevler üzerinde daha belirleyici görünmektedir. Depresyon şiddetlendikçe basit dikkat, kodlama, adlandırma, mental hız ve öğrenme bozulmakta; depresyon süresi uzadıkça da kognitif esneklik azalmaktadır. Bu bulgular, depresyonda prefrontal bir işlev bozukluğu olduğu hipotezini desteklemektedir. Anahtar kelimeler: Depresyon, kognisyon, ilk atak, rekürren

Objective: Cognitive impairment is one of the most important causes of disability in depression. There are conflicting results about the nature of cognitive impairment with some studies finding a difference between first episode (FE) and recurrent depression (RD) and a correlation between cognitive impairment and depression severity while others do not. Our aim was to compare cognitive function in FE and RD patients and to see if cognitive impairment is correlated with depression severity and number of depressive episodes. Method: Unmedicated 33 FE and 37 RD outpatients with no additional Axis I disorder or physical disorder likely to affect cognition were included into the study and cognitive function was evaluated with verbal memory, verbal fluency, Stroop, Benton facial recognition and Boston naming tests. Results: There were no cognitive differences between FE and RD groups or between RD patients with more or less than 3 depressive episodes. But severely depressed patients had lower naming and immediate memory scores. Depression severity was positively correlated with Stroop color word reading time and negatively correlated with verbal memory learning score. Perseveration scores were positively correlated with total depressive episode duration. Discussion: Depression severity seems to be more effective on cognitive function than the number of depressive episodes. Results indicate that simple attention, encoding, learning, naming and mental speed is affected negatively from depression severity and cognitive flexibility was negatively affected by total depressive episode duration supporting prefrontal dysfunction hypothesis in depression. Key words: Depression, cognition, first episode, recurrent